imobilizer telos

[chris]

diabolo
--------------------------------------------------------------------------------

O Matthew Green οδηγεί ένα 2005 Ford Escape και το βάζει μπροστά με ένα αντικλείδι και όχι με το κλειδί που του παρέδωσαν κατά την παραλαβή του αυτοκινήτου. Σπουδαίο πράγμα θα πείτε. Όλοι βγάζουμε αντικλείδια μήπως και χάσουμε τα κλειδιά μας. Το θέμα δεν είναι και τόσο απλό, βέβαια, καθώς το όχημα του Matthew Green φέρει immobilizer που ανιχνεύει σήμα προερχόμενο από το κλειδί και - κανονικά - δεν θα ξεκινούσε αν στον διακόπτη του δεν έμπαινε το αυθεντικό κλειδί.

Ο κος Green δεν είναι, όπως καταλαβαίνετε, τυχαία περίπτωση. Είναι μεταπτυχιακός φοιτητής του πανεπιστημίου Johns Hopkins University και μέλος μίας ομάδας τριών ατόμων που ως θέμα της μεταπτυχιακής τους έρευνας, κάτω από την επίβλεψη του καθηγητή Aviel D. Rubin, είχαν την αχρήστευση των immobilizer που υποτίθεται προστατεύουν τα σύγχρονα αυτοκίνητα.



Η μεταπτυχιακή ομάδα κατασκεύασε μία ηλεκτρονική συσκευή που στέλνει σήματα, από κοντινή απόσταση, στο κλειδί του αυτοκινήτου. Ο πομποδέκτης του κλειδιού απαντά με κρυπτογραφημένο κωδικό. Κάθε νέο σήμα και νέα απάντηση βοηθούν την συσκευή να δομήσει το σύστημα που χρησιμοποιείται για την αποκωδικοποίηση του σήματος. Η επικοινωνία συνεχίζεται (διαρκεί λίγα μόλις δευτερόλεπτα) μέχρι να αποκωδικοποιηθεί, πλήρως, ή αλλιώς (πιο απλά) μέχρι το κλειδί και η συσκευή να μιλήσουν στην ίδια "γλώσσα". Από εκεί και πέρα τα πράγματα είναι σχετικά απλά. Λίγα λεπτά για να διαρρήξει κανείς το αυτοκίνητο, δευτερόλεπτα για να ενώσει την συσκευή με τα καλώδια της μίζας και ... ουπς αέρας το αυτοκινητάκι. Εδώ υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό νέο: Η συσκευή δεν μεταφέρει τον κωδικό του κλειδιού στον δέκτη της μηχανής αλλά έχοντας μάθει τον τρόπο που εκείνος αντιλαμβάνεται τα σήματα τον επαναπρογραμματίζει ώστε να αποδεχθεί το xxx σήμα που εκείνη εκπέμπει.

Η Texas Instruments εταιρεία που κατασκευάζει τα περισσότερα από τα immobilizers που τοποθετούνται στα αυτοκίνητα δήλωσε πως η διαδικασία είναι πολύ περίπλοκη ( και απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις ( για να ακολουθηθεί από τους κοινούς ( διαρρήκτες αυτοκινήτων. Δεν ξέρουμε για εσάς αλλά πολύ απλοϊκή μας φάνηκε αυτή η εξήγηση. Οι φοιτητές του Johns Hopkins University χρειάσθηκαν, ωστόσο, μόνο τρεις μήνες δουλειά για να "σπάσουν" τον κωδικό των immobilizers. Μη νομίζετε, βέβαια, πως θέλουν να εκμεταλλευθούν την ανακάλυψή τους προς ίδιον όφελος καθώς πρότειναν ήδη και τρόπο για να προστατευθούν τα immobilizers από την συσκευή τους: Να καλύπτονται οι πομποδέκτες με μεταλλικές ασπίδες παρεμπόδισης σημάτων όταν δεν χρησιμοποιούνται.

Η ανακάλυψή τους φαίνεται να οδηγεί σε χιονοστιβάδα αλλαγών και αυτό γιατί δεν περιορίζεται, μόνο, στα αυτοκίνητα. Οι "hackers" σπουδαστές κατόρθωσαν να ανοίξουν "τρύπα ασφαλείας" σε μία ευρέως χρησιμοποιούμενη τεχνολογία, την RFID (Radio Frequency Identification). Που χρησιμοποιείται η RFID;
1) Στα διόδια σε όλο τον κόσμο (ηλεκτρονικές διελεύσεις - π.χ. Αττική Οδός)
2) Στις εισόδους κτιρίων (Access Systems)
3) Στους ελέγχους προϊόντων (Αποτροπή κλοπών σε καταστήματα)
4) Στον εντοπισμό πλαστών - μαϊμού - προϊόντων
5) Στην αγορά καυσίμων μέσω πιστωτικών καρτών εφοδιασμένων με chip (ηλεκτρονικό πορτοφόλι) κ.α.
Πως απεδείχθησαν όλα αυτά; Οι φοιτητές έκλεψαν το δικό τους αυτοκίνητο και κατόρθωσαν να αγοράσουν καύσιμα αντιγράφοντας τη δική τους κάρτα! Το θέμα είναι πολύ μεγάλο καθώς έχουν επενδυθεί δισεκατομμύρια δολάρια στην RFID. Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες ο τζίρος από την χρησιμοποίησή της θα έφθανε τα 2,8 δισ. δολάρια το 2009. Πω