Η προιστορια της κοντρας

[wastegate]

Καλη αναγνωση...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΝΤΡΑΣ - ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΚΟΝΤΡΑΚΙΑ
(Πηγή www.bmwfans.gr )

Legal Disclaimer - Τα πρόσωπα που περιγράφονται καθώς και οι καταστάσεις, είναι φανταστικές και δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα- Kids do not try this at home - streetracing is a crime - το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία, τη γονιμότητα και το σπέρμα.
οπότε πάμε.

The Beginning… (part 1)

Ιστορική Αναδρομή
Η πρώτη κόντρα καταγράφηκε στην Αρχαία Ελλάδα (όπως τα πάντα άλλωστε) μεταξύ του Αναξίμανδρου του Θηβαίου και του Αριστομένη του Αθηναίου.
Το έπος που την περιέγραφε είχε ονομαστεί ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ, καθώς ο Αναξίμανδρος είχε ρίξει εφτά καρότσες στον Αριστομένη, αλλά με την πάροδο των αιώνων παραφράστηκε και κατάντησε να θεωρείται τραγωδία του Αισχύλου, ο οποίος είναι ένας απλός αντιγραφέας που με λίγη σάλτσα ουσιαστικά κατέστρεψε ένα σημαντικό πόνημα.
Η ιστορία είχε ώς εξης.
Ο Αναξίμανδρος είχε μόλις τελειώσει με την μετατροπή της άμαξάς του βάζοντας της μεγαλύτερες ρόδες για τελικές και παράλληλα είχε σφηνώσει στον κώλο του αλόγου του ένα καρότο βουτηγμένο στο αλάτι.
Με τον τρόπο αυτό που είναι η πρώτη μέθοδος μεθανόλης, είχε κερδίσει 1 στάδιο την ώρα τελικής καθώς και 5 δόλιχους όταν φόραγε σλικ πέταλα.
Είχε γυαλίσει λοιπόν την άμαξα με μιά κεραμική κότα (αγορασμένη απο τον κεραμεικό με αντικαταβολή απο την Φειδιππίδης Κούριερς) και την είχε αράξει στην πλατεία της Θήβας.
Ε, τότε πέρασε απο εκεί ο Αριστομένης που είχε πάει στη Θήβα για να μετρήσει τελικές, έχοντας την τελευταία λέξη της τεχνολογίας το ΚΥΤΙΟΝ Β (πρόγονος του σημερινού Vbox) το οποίο είχε σχεδιάσει ο Πυθαγόρας λίγο πριν φτιάξει το μηχανισμό των Αντικυθύρων.
Κατα τις μετρήσεις λοιπόν είδε πως σημαντική βελτίωση του προσέφερε ένα αεροδυναμικό βοήθημα απο την Δαίδαλος Αγωνιστική (daedalus racing ήταν ό τίτλος εξαγωγής στις άλλες βαρβαρικές χώρες) όπου με τη βοήθεια ενός ανεμοθώρακα απο κερί μπορούσε να επιτύχει καλύτερη πρόσφυση στις ψηλές ταχύτητες.
Παρακάροντας ο Αριστομένης το άρμα του, παρατήρησε το τούμπανο του Αναξίμανδου και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος.
- Ωραίο το άρμα σας φίλτρατε. Κρόταλον (τούμπανο) θα έλεγα...
- Και το δικό σου Ω ξένε, είναι ιδιαιτέρου κάλους. Μήτηρ? Μήτηρ (μαμά?)
- Ω ναί Μήτηρ, εκτός της μετατροπής του Δαιδάλου δια καλύτερην εφαρμογήν επι του οδοτάπητος
- Θα σας ενδιέφερε Ω ξένε, μια σύγκρισις των εις την ευθείαν της Θήβας;
- Βεβαίως, θα τα πάμε ρολαριστώς εις τον τρίτον χλιμίντρισμα;
- Εκ στάσεως εάν δεν σας ενοχλεί.
- Εκ στάσεως λοιπόν.
Οι τοπικοί βλέποντας την κατάσταση, έτρεξαν στο Μαντείο των Δελφών για να πάρουν ένα χρησμό ώστε να προβλέψουν το αποτέλεσμα και να στοιχηματίσουν, αφήνοντας τους πεσσούς στα τραπέζια.
Οι δύο αντίπαλοι εγκατέλειψαν τον χώρο, ώστε να κάνουν τις απαραίτητες σπονδές και να προετοιμαστούν για τον αγώνα τους.
Τότε ήταν που καταγράφηκε και ο πιό σημαντικός χρησμός απο το μαντείο.
Η αντιπροσωπεία που είχε πάει για τον χρησμό μάλιστα γύρισε με μια μαρμάρινη πλάκα η οποία έγραφε:
ΕΣΘ' ΗΜΑΡ ΟΤΕ ΚΟΝΤΡΑ ΠΑΛΙΝ ΕΛΕΥΣΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΣΑΕΙ ΕΣΤΑΙ
τότε κανείς δεν είχε καταλάβει τι σημαίνει αυτό και νόμισαν πως είναι οι γνωστές αρλούμπες της μαστούρως της πυθίας, αλλά σήμερα όλοι ξέρουμε πως προέβλεψε την παλλιγέννεση της κόντρας στην σημερινή εποχή.
Οι δύο λοιπόν αντίπαλοι είχαν στηθεί στη μεγάλη ευθεία της Θήβας, τα άλογα τους ρουθούνιζαν και κλωτσούσαν, τα άρματά τους έλαμπαν στον ήλιο και οι παρευρισκόμενοι είχαν πάρει θέσεις στην ευθεία για να παρακολουθήσουν το θέαμα.
Μάλιστα είχε προσέλθει και ο Καλλικράτης, η πιό γρήγορη σμίλη της εποχής με μιά μεγάλη πλάκα μάρμαρο για να καταγράψει (σαν βιντεοσκόπηση ας πούμε) το άνοιγμα.
Επίσης είχαν βάλει και τσιλιαδόρους μη τυχόν και περάσει κανας Παιδονόμος ή κάποιος Έφορος και δώσει ποινές στους αγωνιζόμενους.
Οι δύο αντίπαλοι κοιτάχτηκαν στα μάτια και στο τρίτο χλιμίντρισμα τα άλογα ξεχύθηκαν στον αμαξωτό.
Στην αρχή ο Αριστομένης έκανε διαφορά μιας ουράς και μισού ποδιού στον Αναξίμανδρο, αλλά μόλις ο Αναξίμανδρος "πάτησε καρότα" στον πισινό του αλόγου του, η διαφορά γύρισε υπέρ του και μέσα σε μιά χλαπαταγή και έναν ορυμαγδό απο σκόνη τερμάτισε με τη γνωστή διαφορά επτά καρότσες που για τα χρόνια εκείνα ήταν τεράστια.
Μετά την κόντρα ο Αριστομένης φέρεται να δήλωσε πως είχε πρόβλημα στο καπίστρι και πως πατινάριζε το πίσω δεξί πέταλο, αλλά επαναληπτική δεν έγινε.
Ετσι λοιπόν φτάνουμε στην επόμενη διάσημη κόντρα που είναι μεταξύ ενός Ελληνα και ενός Πέρση.
Που θα αναλύσουμε στο επόμενο επεισόδιο...

Part 2 (The turbo)
Μιλτιάδης Vs Δαρείος ρολλ απο πρώτες ΑΤΜ VS ΤURBO
O Δαρείος ήταν ανέκαθεν ενας κακομαθημένος νέος. Πλούσιος απο τα γεννοφάσκια του με έναν μπαμπά Βασιλιά ο οποίος του αγόραζε ότι ήθελε και του έκανε όλα τα χατήρια.
Ετσι λοιπόν στα 18α γεννέθλιά του απέκτησε μια άμαξα τετράτροχη με φουλ έξτρα φτιαγμένη απο τοπικούς τεχνίτες έχοντας κατα παραγγελία individual όλα τα έξτρα της επόχης.
Ειδικό ανακλινόμενο σκίαστρο που είχε σχεδιάσει ο Αρτίδης ο Κάμβριος (και απο εκεί βγήκε η λέξη cabrio) ειδικό κάθισμα τύπου Κοιτίδας (και απο εκεί παραφρασμένο βγαίνει το Buckοιτίδα - Bucket) ΓΠΣ (γεωγραφικό προσδιορισμό στίγματος) φτιαγμένο απο τον Ευκλείδη με αναβαθμίσεις ανάλογα με τους επεκτατικούς πολέμους του πατέρα του (νέες χώρες και POI για παλλακίδες) καθώς επίσης και δύναμη πενήντα ίππων γιατί τόσο βαρύ που ήταν ήθελε πενήντα άλογα να το σύρουν.
Σύντομα παρατήρησε πως το άρμα σερνόταν, ειδικά μετά απο την επιχρύσωση που του εκανε, οπότε ζήτησε απο τους σοφούς της εποχής να του αυξήσουν τη δύναμη διατηρώντας όμως το βάρος της χλιδής.
Τότε ένας αστρολογος απο τις Ινδίες (που ακόμα δεν είχαν ανακαλυφθεί ολόκληερες) ονόματι Vishnu o Τυρβώδης σκέφτηκε πως μπορεί να αναβαθμίσει την αναπνοή των αλόγων έτσι ώστε να μη λαχανιάζουν στις ψηλές ταχύτητες και σχεδίασε ένα σύστημα αναπνευστικής υποστήριξης δίνοντάς του το όνομά του (Turbo).
Το σύστημα ήταν ιδιαίτερα σύνθετο καθώς αποτελούνταν απο δύο πυθάρια με νερό τοποθετημένα στο πίσω μέρος του άρματος, το οποίο νερό με μια μέθοδο σωληνώσεως έφτανε στα στόματα των αλόγων για να τα δροσίζει όταν χρειάζονταν να πιούν χωρίς να σταματήσουν.
Επίσης για καλύτερη αναπνοή τους είχε τοποθετήσει και ένα σύστημα με τροχαλίες όπου έπαιρναν κίνηση απο τις ρόδες και πενήντα φυσερά έριχαν αέρα στο στόμα των αλόγων που κάλπαζαν πετυχαίνοντας έτσι καλύερη αναπνοή.
Ο Δαρείος ήταν πολύ περήφανος για το άρμα του, τόσο πολύ που ξεκίνησε για την Ελλάδα στέλνοντας αγγελιαφόρο στον πιό διάσημο Ελληνα κοντράκια τον Μιλτιάδη.
(το πρόβλημα όμως είναι πως ήταν τόσο γρήγορος, ώστε ερχόμενος προσπέρασε τον αγγελιοφόρο του και έτσι έφτασε στον Μαραθώνα χωρίς ανακοίνωση της κόντρας στο διάσημο τότε επικοινωνιακό εργαλείο ΩΩΩ. Δραγστερ.ΕΛ
O Μιλτιάδης μόλις έμαθε πως ο Δαρείος έχει έρθει στην Ελλαδα και περιμένει στην ευθεία του Μαραθώνα, ετοίμασε το δικό του άρμα το οποίο είχε όμως εντελώς διαφορετική φιλοσοφία.
Ηταν πανάλαφρο, φτιαγμένο απο ξύλο Οξυάς με μόνο τα απαραίτητα επάνω και στα άλογά του είχε κάνει μια μετατροπή εντελώς ατμοσφαιρική βάζοντάς τους κεραμικούς σωλήνες στα ρουθούνια για να μεγαλώσουν και να αναπνέουν καλύτερα.
Επίσης είχε δημιουργήσει και ένα σύστημα σαν κλείστρο το οποίο έμοιαζε με τα φτερά της πεταλούδας, με το οποίο μπορούσε να ανοίξει ελεύθερα τους σωλήνες για τον μέγιστο αερισμό.
Αυτό είναι και το πρώτο πολυπετάλουδο.
Οι δυό τους λοιπόν συναντήθηκαν στον Μαραθώνα και εκεί ο Δαρείος ζήτησε να ανοίξουν από ρολλ γιατί τα δικά του άλογα σπινιάριζαν μέχρι να τραβήξουν το βάρος.
Ο Μιλτιάδης δέχηκε και τσίτωσε τις πεταλούδες του ρίχνοντας που και πού καμμιά καμουτσικιά στον αέρα για πιό πολύ ταχύτητα.
Το αποτέλεσμα της πρώτης αυτής κόντρας ήταν να νικήσει ο ελαφρύς Μιλιτάδης, αλλά την επόμενη χρονιά ο Δαρείος ελάφρωσε το άρμα του και νίκησε αυτός, ύστερα ο Δαρείος πούλησε το αμάξι στο Ξέρξη και ο Μιλτιάδης πήγε φαντάρος, οπότε το δικό του το πήρε ο Θεμιστοκλής και αυτή η ιστορία πήγε κορδόνι για 40 χρόνια ώσπου ο Έλληνας μηχανικός του Λεωνίδα απο την Efialtis Racing έβαλε νοθευμένο σανό στα άλογα με αποτέλεσμα την πτώση της άμαξας στις ψηλές και να χάσει την τελευταία κόντρα.
Το άρμα του Δαρείου τελικά, χρέπι εντελώς έμεινε στην περιοχή της Μυκάλης, όπου και το παράτησε ο τελευταίος οδηγός του, κλείνοντας έτσι μια περίοδο άγριας κόντρας όπου μια κέρδιζε ο ένας και μιά ο άλλος.
Το θέμα είναι πως για εκείνη την κόντρα, οι Πέρσες πιστεύουν πως έχουν κερδίσει αυτοί, ενώ οι Ελληνες πως είχαν το πλεονέκτημα σε όλες τις αναμετρήσεις.
Η ιστορία απέδειξε, πως δεν κέρδισε κανένας, καθώς όσο αυτοί πάταγαν ο ένας με τον άλλο μια νέα κοντροδύναμη αναπτύχθηκε και απείλεισε και τις δύο σχολές.
Μιλάμε για την Ρωμαϊκή Σχολή όπου με το νέο της άρμα με δύο άλογα εμπρός να τραβάνε αναμετρήθηκε με την σχολή των Ούνων με το ιδιόμορφο άρμα της με δύο άλογα πίσω απο την άμαξα να σπρώχουν.

[wastegate]

H εποχή της PAX KONTRANA
Μετά απο τις Περσικές κοντρες επικράτησε ηρεμία για αρκετά χρόνια και το άθλημα είχε ξεχαστεί σχεδόν, εκτός απο κάποιες περιστασιακές αναλαμπές με διάφορα ανοίγματα μεταξύ τους, ανάξια λόγου όμως.
Ετσι σιγά-σιγά η λέξη Κόντρα μπήκε στο ντουλάπι της ιστορίας μέχρι που ένας νεαρός Ρωμαίος ονόματι Ιούλιος Καίσαρας ξεσκόνισε μια παλιά κόπια του ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ στην αρχική του μορφή και κόλλησε το μικρόβιο.
Ο Ιούλιος Καίσαρας, γιός του Ιούνιου Καίσαρα και εγγονός του Μαϊου Καίσαρα, ήταν ένας πολύ φιλόδοξος νέος.
Αμέσως κατάλαβε πως το άθλημα αυτό θα του έδινε την απαραίτητη δόση αδρεναλίνης που ήθελε, τραβώντας τον απο την καθημερινή βαρεμάρα της Ρωμαϊκής μπουρζουαζίας.
Ο Ιούλιος και ο φίλος του ο Βρούτος λοιπόν, ( ο οποίος αρχικά είχε μαθητεύσει στην ελλάδα σε κόντρες στην Βούτα και λεγόνταν Βούτος, αλλα το παράφρασαν οι Ρωμαίοι σε Βρούτος) ξεκίνησαν να φτιάξουν την ιδανική άμαξα για κόντρες, μελετώντας όλες τις παλιές τεχνικές.
Εφτιαξαν λοιπόν μια ελαφριά άμαξα (γιατί έτσι δείχνει η ιστορία πως ήταν οι καλές άμαξες) αποφάσισαν να βάλουν να την τραβάνε δώδεκα άλογα με το σύστημα των αρχαίων ελλήνων με τις πεταλούδες (το περσικό ήταν μεγάλο και βαρύ) και τελος αποφάσισαν να την κάνουν αεροδυναμική κατά τα πρότυπα του Daedalus Racning της πρώτης κόντρας για να έχει καλύτερη επαφή με το οδόστρωμα.
Ο Βρούτος είχε τις μικρές αντιρρήσεις του σχετικα με το χρώμα, τα αλογα, την αεροδυναμική και το βάρος αλλά ο Ιούλιος είπε τότε το θρυλικό "alea jacta est" χτυπώντας τον Βρούτο στο κεφάλι με έναν τσιμεντόλιθο και έτσι έληξε το θέμα.
Τσαντισμένος ο Βρούτος ένα βράδυ απο την πίκρα του, βούτηξε τα σχέδια της άμαξας και την έκανε απο την Ρώμη.
Ο Ιούλιος τον πήρε όμως χαμπάρι και τον κυνήγησε με αποτέλεσμα ο Βρούτος να αναγκαστεί να περάσει τον ποταμό Τίβερη κολυμπώντας για να την γλυτώσει.
Ο Ιούλιος τελικά τον έχασε και ο Βρουτος βγήκε απο το ποτάμι μούσκεμα.
το πρόβλημα όμως ήταν πως ενδιάμεσα, είχε ανακαλυφθεί ο πάπυρος και τα σχέδια ήταν απο αυτό το υλικό.
Αν ήταν απο μάρμαρο δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αλλά ο πάπυρος είχε χαλάσει με το νερό του ποταμιού και σκίστηκε.
Οχι μόνο σκίστηκε, αλλά και μουτζουρώθηκε απο το μελάνι.
Οπως - όπως ο Βρούτος τα κόλλησε μεταξύ τους με λίγο σελοτέηπουμ (μια λωρίδα ενος Ρωμαϊκού υλικού που χρησίμευε για να κολλάνε σκισμένους πάπυρους) και έφυγε για την γή των Ούνων.
Εκεί αφού πήδηξε δυό τρεις δωδεκάδες Ούνες των οποίων και ξέσκισε την Ουνάρα παρολο που είχαν τριχωτά πόδια και θαμνώδεις μασχάλες, του τελειώσαν τα λεφτά και αναγκάστηκε να πουλήσει τα σχέδια της άμαξας με αντάλλαγμα πέντε καφάσια Μπύρουμ (ένα ξανθό αλκοολούχο ποτό της περιοχής).
Τα σχέδια αγόρασε ένας ανερχόμενος μηχανικός της εποχής ο Πόρσιος, ο οποίος ξεκίνησε την εφαρμογή τους.
Ετσι άλλα αντι άλλων όμως όπως τα είχε κολλήσει ο Βρούτος τα σχέδια ήταν μούτι, με αποτέλεσμα απο τα δώδεκα άλογα να έχουν μείνει τα έξι, και αυτά τοποθετημένα πλάγια και κατα λάθος κολλημένα στο πίσω μερος της άμαξας αφού όταν σκίστηκε ο πάπυρος ο Βρούτος τα κόλλησε ότι νάναι.
Στην πρώτη δοκιμή της άμαξας, ο Πόρσιος έπαθε πλάκα.
Τα άλογα δεν προχώραγαν ή άμαξα ήταν σαν βατραχι με πλατυποδία και επίσης δεν μπορούσε να καταλάβει τι σχέση είχε το φτερό πάπιας (ducktail) που ειχε στο πίσω μέρος.
Βλέπετε ο Βρούτος πάνω στη βιασύνη του είχε τυλίξει μαζί και την πένα απο φτερό πάπιας που ο Ιουλιος έφτιαχνε τα σχέδια.
Επιμονος όμως όπως ήταν ο Πόρσιος, σκέφτηκε πως έτσι είναι τα σχέδια άρα πρέπει να προσαρμόσει τις τεχνολογίες του ανάλογα.
Εκπαίδευσε τα έξι αντικρυστά άλογα λοιπόν να περπατάνε σε κρόουλ, τα προσάρμοσε στο πίσω μέρος και έβαλε και το φτερό πάπιας στην απόληξη της άμαξας.
Οι πρώτες δοκιμές που έκανε ήταν θετικές και μια και δυό βρήκε το Βρούτο και τον πήρε μαζί του για να του δείξει τον δρόμο για τη Ρώμη.
Μόλις έφτασαν στην πλατεία της Φοντάνα Ντι Τρέβι - που ο Ιούλιος είχε παρκάρει την άμαξά του και έκανε καμάκι σε μια ντόπια λέγοντάς της mama mia que bella vyzariola!- πάρκαραν και του Ιούλιου του πετάχτηκαν τα μάτια έξω...
Τότε είπε το διάσημο Et tu, Brute? (και εσύ τέκνον βρούτε?)
Ο Πόρσιος πλησίασε τον Ιούλιου και του είπε
Gkontren to paliamaxen zou me tin gatabliktikin mixanin mou?
Ο Ιούλιος απάντησε αφ υψηλού
Veni, Vidi, Vici
και στήθηκαν στην Αππία Οδό για τα περεταίρω.
Η κόντρα είχε κανονιστεί αντρική και γνήσια, απο στάση και χωρίς χλιμιντρίσματα.
Θα ξεκίναγαν όταν η Κλαύδια (μια τρομερή θεογκόμενα της εποχής) θα πέταγε στο χώμα το πάνω μέρος της χλαμύδας της.
Η κλαύδια σήκωσε το χέρι άφησε να πέσει η χλαμύδα και ο Ιούλιος μόλις είδε το στήθος της παράτησε την άμαξα και της την έπεσε λέγοντας
Cara, que Bella, ela sto palati mou na se kano vassilisa, κάτι που έγινε επίσης και άφησαν την άμαξα στο δρόμο και πέρασαν τη νύχτα αυτή - και τις υπόλοιπες- πίνοντας κρασί Κιάντι, τρώγωντας μακαρόνια και ακούγοντας μαντολίνα.
Ο Πόρσιος, σαν γνήσιος τεχνοκράτης που ήταν δεν ασχολήθηκε με την Κλαύδια, αλλά μαστίγωσε τα άλογα του τα οποία σε ένα τέλειο κρόουλ έσπρωξαν την άμαξα μπροστά και συνέχισαν να σπρώχνουν μέχρι που σταμάτησαν χιλιάδες μέτρα μακρύτερα επειδή δίψασαν.
Ο Πόρσιος τότε έπιασε πάλι δουλειά κρατώντας το αρχικό σχέδιο της άμαξας, αλλά σχεδιάζοντας έναν νέο τυπου αλόγου, που θα είναι αερόψυκτο και δεν θα χρειάζεται νερό, κάτι που του πήρε χρόνο αλλά το κατάφερε.
Ο μόνος κερδισμένος απο αυτή την κόντρα ήταν το λαμόγιο ο Βρουτος, ο οποίος βούτηξε την άμαξα του Ιούλιου και τάχωσε στις τοπικές στροφές μέχρι που τα άλογα έκλασαν μέντες απο το σκίσιμο και τους ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και απο εκεί βγήκε η ονομασία TestaRossa (κοκκινοκέφαλη) που μέχρι σήμερα υπάρχει σαν ορολογία στις άμαξες επιδόσεων.
Οσο για τον Πόρσιο, πιστός στο αρχικό (λάθος) σχέδιο που είχε στα χέρια του, έδωσε ευχή και κατάρα στις επόμενες γενιές να συνεχίσουν την εξέλιξη μέχρι τελικής νίκης.
Την άμαξα του την ονόμασε λοιπόν 911 προς τιμήν της χρονιάς που την κατασκεύασε.

[wastegate]

The British Era (masturbation goes Sky High - η μαλκια πάει σύννεφο)
Μετά την τελευταία σοβαρή καταγεγραμμένη κόντρα μεταξύ του Ιούλιου και του Πόρσιου, τα πράγματα ηρέμησαν ξανά καθώς ο Βρούτος άνοιξε αντιπροσωπεία αμαξών στην Μπολόνια, ο Ιούλιος έπεσε τυχαία επάνω σε ένα μαχαίρι καθως έβγαινε απο το σπίτι του και ο Πόρσιος αποσύρθηκε για να φτιάξει τα αερόψυκτα άλογα που ήθελε για την αμαξά του.
Ο καιρός πέρναγε και πέρναγε και πέρναγε, ώσπου ήρθε η ώρα να γίνει η μεγάλη διαφορά.
Η Βρετανία ήταν τότε μια χώρα με πρόβλημα.
Το 55 προ Χριστού, την είχαν καταλάβει τα στρατεύματα του Ιούλιου και άφησαν το στίγμα τους στις άμαξες της περιοχής.
Αργότερα ήρθαν οι Ούννοι και οι Οστρογότθοι όπου άφησαν και αυτοί το δικό τους στίγμα.
Υστερα πέρασαν μια βόλτα οι Σάξωνες, η οποίοι έκαψαν ότι άμαξα βρήκαν μπροστά τους και τέλος πέρασαν και οι Βικινγκς με την Σάαμπάμαηα με κίνηση και στις τέσσερις ρόδες...
Οπως είναι φυσικό οι κάτοικοι είχαν χάσει τη μπάλα στην κατασκευή αμαξών, και δεν αγόραζαν τίποτα, παρα μόνον έφτιαχναν ότι τους κατέβαινε στο κεφάλι, στην πίσω πλευρά του σπιτιού τους τα απογεύματα της Κυριακής.
Ένας λοιπόν απο αυτούς τους καημένους ήταν και ο Ράδερφορντ Μπιούμπερτ Γουίλιαμ Εντμουντ Πάρσουνς, που οι φίλοι του για συντομία τον φώναζαν Γουίλ, ενώ αυτοί που τον ήξεραν καλύτερα τον φώναζαν Μπέτυ, ειδικά μετά απο εκείνη τη νύχτα όπου είχε μεθύσει με μπύρα Κορνουάλης και σε ένα τρελό ξεφάντωμα ο κολλητός του ο Τζών του ζήτησε να αναπαραστήσουν την πρώτη κόντρα της ιστορίας στην οποία ο Γουίλ-Μπέτυ έκανε το άλογο και ο Τζων του -πάταγε- καρότα για να πάει πιό γρήγορα.
Ο Γουίλ λοιπόν, είχε πάρει τη μπύρα του, είχε πάει στην πίσω αυλή του σπιτιού του και κοίταγε την άμαξά που είχε κληρονομήσει απο τον πατέρα του, μια βαριά, επιβλητική και χλιδάτη άμαξα με τα αρχικά RR στο εμπρός μέρος.
Η RR λοιπόν ήταν ένα τρομερό όχημα, φτιαγμένο όλο στο χέρι, με φοβερή τεχνολογία, όπου ακόμα και στην τελική της ταχύτητα δεν άκουγες τον παραμικρό θόρυβο ούτε απο το άλογο ούτε απο τα πέταλα, παρα μόνο όπως έλεγε ο θρύλος, ο μόνος θόρυβος ήταν το τικ-τακ του ρολογιού.
Κάτι το οποίο είναι εντελώς κουλό γιατί εκείνη την εποχή δεν είχε εφευρεθεί ακόμα το κουρδιστό ρολόι, άρα ήταν αδύνατον το ηλιακό ρολόι που υπήρχε να κάνει τικ-τακ, αλλά τέλος πάντως το αντιπαρέρχομαι και συνεχίζω.
Ο Γουίλ, ήταν εντελώς απογοητευμένος απο την άμαξα του πατέρα του.
Είχε δερμάτινα καθίσματα, σιδερένιο σασί, ένα μεγάλο σήμα μπροστά, αλλά πολύ απείχε απο το να χαρακτηριστεί σπορτιφ.
Ηταν καλή για να γυρίζεις απο παμπ σε παμπ και να καμακώνεις κοπελίτσες ή αγοράκια ανάλογα με το αν ήσουν στην πόλη σου ή σε κάποια άλλη, αλλά σε καμμία περίπτωση σπορτιφ.
Ο Γουίλ ήθελε να φτιάξει μια άμαξα που να του δώσει την αδρεναλίνη που έψαχνε τα Σάββατα στον αγώνα δεξιοτεχνίας του Στόουνχετζ.
To Στόουνχετζ οπως το βλέπετε και στην φωτογραφία ήταν μια τεράστια κατασκευή στην οποία οι διάφορες άμαξες έκαναν σλάλομ ανάμεσα στις κολώνες του και ο νικητής ήταν αυτός που δεν τράκαρε την άμαξά του στους βράχους και ταυτόχρονα έκανε και τον καλύτερο χρόνο γύρω γύρω και μέσα έξω απο τους βράχους.
Αυτή ήταν η χρησιμότητα του Στόουνχετζ και αυτά που σας λένε σήμερα ότι ήταν δήθεν αρχαίο ιερό και ημερολόγιο και σαχλαμπούρδες είναι προσπάθειες απόκρυψης της ιστορίας της κόντρας.
Εδώ σήμερα λέμε αλήθειες. Οχι μπούρδες των πλαστογράφων της ιστορίας.
Ετσι λοιπόν ο Γουίλ είχε καταλήξει πως χρειάζεται ένα αμάξωμα κατ αρχήν στιβαρό.
Δυό γειτονιές παρακάτω έμενε ένας τύπος παράξενος, ο Κόλιν Τσαπμαν, που ήταν ψιλομηχανικός και το πάλευε το θέμα και μια και δυό ο Γουίλ πήγε απο την καλύβα του να ζητήσει λίγη βοήθεια.
Ντουκ Ντουκ χτύπησε την πόρτα ο Γουίλ, αλλά μέσα ο Κόλιν έκανε δοκιμές σε ένα φυσερό και δεν άκουγε χριστό.
Ντουκ Ντουκ ξαναχτύπησε ο Γούιλ.
ΕΛΑ ΚΟΛΙΝ, θέλω ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΣΙΙΙΙΙΙ φώναξε ο Γουίλ, αλλά ο Κόλιν απο τη φασαρία άκουσε
ΕΛΑ ΚΟΛΙΝ ΕΙΜΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙΙΙΙΙΙΙ
(εδώ να πούμε ότι ο Κόλιν είχε αγοράσει τρεις μέρες πριν μια ελατωματική μπανιέρα την οποία και είχε ζητήσει να περάσουν να την πάρουν πίσω).
Χωρίς να δώσει σημασία, άνοιξε την πόρτα έβγαλε την μπανιέρα έξω και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
Ο Γουίλ είδε την μπανιέρα και κατάλαβε πως αυτή ηταν η βοήθεια του Κόλιν για το σασί του.
(και για αυτό το λόγο αργότερα, χιλιάδες χρόνια πιό μετά, τα τρισέγγονα του αρχαίου Κόλιν, χρησιμοποίησαν πλαίσιο τύπου μπανιέρας στα μονοθέσιά τους).
Μια και δυό ο Γουίλ με τη μπανιέρα στην πλάτη γύρισε πίσω στο σπίτι του.
Προσάρμοσε τέσσερις ρόδες στα πλάγια της μπανιέρας, έβαλε και ένα ρολλ κέητζ που τότε το έλεγαν επίσης ρολλ κέητζ και έψαχνε να βρεί την πιό κατάλληλη λύση για κινητήρια δύναμη.
Εβαλε μπροστά ένα άλογο, αλλά το σασί ήταν αδύνατο και είχε παντηλίκια.
Εβαλε πίσω ένα άλογο αλλά είχε πολύ ελαφρύ τιμόνι και έφευγε στις κλειστές του Στόουνχετζ.
Εβαλε λοιπόν τέσσερα άλογα στις τέσσερις άκρες, δυό μπροστά και δυό πίσω και έτσι έφτιαξε την πρώτη τετρακίνητη άμαξα, που κέρδισε όλους τους αγώνες του Στόουνχετζ με μεγάλη διαφορά απο τους άλλους.
Η άμαξα αυτή σήμερα είναι στο μουσείο της Prodrive στην Αγγλία και μπορείτε να τη δείτε.
Οπως επίσης και το Στόουνχετζ.
Το πρώτο σιρκουί δεξιοτεχνίας σε όλη την ιστορία.
Οι κάγκουρες, Ο κολόμβος και η ανακάληψη της νεας γής!
Ο καιρός πέρναγε στην Ευρώπη και οι απανταχού κοντράκηδες είχαν ανακαλύψει κάθε δυνατό διαγωνισμό για τις άμαξές τους.
Ταχύτητας, δεξιοτεχνίας, αναβάσεις, off road με άμαξες με αναρτήσεις, ακόμα και ηχητικούς διαγωνισμούς έκαναν όπου στις άμαξές τους έβαζαν ζωντανή ορχήστρα για να παίζει κατά τη διάρκεια της διαδρομής και όταν έφταναν στον προορισμό τους διέταζαν την ορχήστρα να παίζει δυνατά ώστε να κάνουν μεγαλύτερη εντύπωση.
Διάσημες ορχήστρες της εποχής ήταν η Σόνυ ορχήστρα, η Μαρκ Λέβινσον ορχήστρα και το μουσικό σύνολο των Pioneer όπου έπαιζε πολύ δυνατότερα από τα άλλα, αλλά με περιορισμένο ρεπερτόριο.
Σπάνιο και πολύ ακριβό σύνολο για να νοικιάσεις ήταν το Σουηδικό Bang & Olufsen που δεν έπαιζαν μεγάλο ρεπερτόριο, αλλά είχαν πολύ καλά και ακριβά όργανα με ιδιαίτερο design.
Με αυτά και με άλλα τα χρόνια πέρναγαν, κάτω από τις άμαξες μπήκαν πυρσοί που αναβόσβηναν και έτσι βγήκαν και οι πρώτοι κάγκουρες, όπως επίσης και μερικές εταιρείες έβγαλαν και φανούς για το εμπρόσθιο μέρος της άμαξας με προτζέκτορες.
Πιο διάσημη εταιρεία από αυτές ήταν η Faros Of Alexandria, που είχε τα πιο δυνατά φώτα της εποχής.
Ετσι λοιπόν, ένας Ισπανος κάγκουρας, ο Χριστόφορος Κολόμβος, αφού είχε τσιτώσει την άμαξά του με ότι πιθανό αξεσουάρ και φτάνοντας την ιπποδύναμη των 1001 ίππων βρέθηκε σε ένα δίλλημα.
Με τόσα άλογα δεν είχε δρόμο να πάει.
Μια που άνοιγε στη Σεβίλλη και μια που έφτανε στη Μαγιόρκα.
Ηταν επιτακτική η ανάγκη να βρεί μεγάλες ευθείες για να τελικιάζει και να γουστάρει.
Διαβάζοντας διάφορους μύθους των κοντράκηδων και ειδικά των Τετρακίνητων Βίγκινγκς, είδε σε έναν τόμο πως πέρα από την Ευρώπη υπάρχει μια νέα Ηπειρος μεγάλη με τρελές ευθείες ειδικά στην Αλατολάνδη (salt lake) όπου διάφοροι Ινδιάνοι τελικιάζουν με χαρά τα άρματά τους.
Ο Χριστόφορος σαν φιλόδοξος που ήταν, επισκέφτηκε το μηχανικό του και κατόπιν τον σπόνσορά του, ο οποίος ήταν φυσικά η Βασίλισσα της Ισπανίας (βασικά ήταν μια πουρή που της τα μάσαγε και τα έχωνε στην άμαξα, αλλά ντάξει, κάπως πρέπει να βρίσκεις για να κάνεις τα γούστα σου.
Η Κουήν του έχωσε τα φράγκα και ο Κολόμβος φόρτωσε την άμαξα σε ένα ιστιοφόρο και πήρε μαζί και άλλα δύο με ανταλλακτικά και ρόδες, ώστε να είναι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο.
Μετά από μήνες περιπλάνησης έφτασε στην απέναντι ήπειρο και το πρώτο πράγμα που είδε να τον περιμένει ήταν μια φυλή κοντράκηδων οι Ινκας οι Ροπάτοι.
Λέγονταν ροπάτοι γιατί δεν χρησιμοποιούσαν άλογα να τραβάνε τις άμαξες αλλά βουβάλια.
Δεν είχαν τρελές τελικές, αλλά στην ανηφόρα έδιναν φοβερή δύναμη.
Ο αρχηγός των Ινκας πλησίασε τον Κολόμβο και άρχισε τη γνωστή συζήτηση.
Nice Carriage you have there stranger! Mother? Mother?
Yes, just a zanta and aerotomi to look better.
Me – you roll?
Yes, let’s go
Έπαιξε η συζήτηση και επειδή ο Ινκας γούσταρε τρελά τα Bling Bling καθρεφτάκια που είχε στην άμαξα ο Κολόμβος και ήταν απόλυτα σίγουρος πως έχει την καλύερη άμαξα έβαλε στο τραπέζι της κόντρας και τους τίτλους ιδιοκτησίας της Ηπείρου μαζί με μια άδεια οικοδομής που είχε βγάλει για έναν ναό σε στυλ πυραμίδα που θα τον έκανε γκαράζ αργότερα.
Οι δύο άντρες στήθηκαν στην ευθεία.
Ο Κολόμβος με τα 1.001 άλογά του, που χλιμίντριζαν, τους φάρους Αλεξάνδρειας αναμμένους, την ορχήστρα Sony που είχε φέρει μαζί του να παίζει μόνο τα μπάσα όργανα και τράβηξε τα χαλινάρια από τα άλογα για να κάνουν nos spray από τα ρουθούνια τους.
Ο Ινκας δίπλα με τα 5.000 βουβάλια του μπροστά από την άμαξα κάθησε σίγουρος για τον εαυτό του.
Από το απέναντι βουνό ένας ντόπιος φύσηξε το κέρατο της κόντρας και οι δύο μονομάχοι ξεχύθηκαν στην ευθεία.
Ο Ινκας λόγω ροπής έκανε τη διαφορά στα πρώτα μέτρα και μετά ο Χριστόφορος πλησίασε.
Ο Ινκας αμόλησε τη ροπάκλα του ξανά αλλά ο Χριστόφορος, πάτησε καρότα, άνοιξε πεταλούδες, έριξε φυσερά και έφυγε πέντε καρότσες μπροστά μέχρι την ανηφόρα όπου και έκοψε καθώς το βάρος του ήταν πολύ.
Από πίσω πλησίαζε ο Ινκας και με τη ροπή του άρχισε να κερδίζει έδαφος.
Τότε ο Κολόμβος χρησιμοποίησε το μυστικό του όπλο που κανένας ως τώρα δεν ήξερε πως έχει.
Με έναν άξονα εμπλοκής για τις πίσω ρόδες, γύρισε τον ελεύθερο τροχασμό σε μπλοκέ 100% και στην επόμενη στροφή με ένα μεγαλόπρεπο παντηλίκι, ντριφτάρισε ελεγχόμενα και κέρδισε το έδαφος.
Η ιστορία αναφέρει πως μετά τον τερματισμό ο Χριστόφορος έκανε τρελό burn out τόσο πολύ μέχρι που έλιωσαν οι ρόδες της άμαξας, ενώ ο ατιμασμένος Ινκα έφυγε για άγνωστη κατεύθυνση.
Από τότε βέβαια, είναι που στην Αμερική έχουν μεγάλη αίγλη οι ευρωπαϊκές άμαξες ενώ οι δικές τους είναι μεγάλες και ροπάτες, αλλά όχι για πολλά πολλά στις κόντρες.
Με αυτά και με άλλα φτάνουμε στην Βιομηχανική επανάσταση όπου πλέον οι κόντρες γίνονται αποκλειστικά με μηχανήματα και όχι πιά με άλογα μουλάρια και γελάδια.

Συνεχίζεται στο επόμενο επεισόδιο THE MODERNA ERA – Δε χόρσλες κάριατζες..

[thomas620]

φιλε εισαι απιστευτος!!!!!χαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!:crazy lol

[madvinegar]

Πολυ γέλιο !!!!

[tsaftsouf20V]

Πιστευω οτι ηταν μακραν το πιο εκριβες κ εμπεριστατομενο ερθρο που εχω διαβασει ποτε στη ζωη μου. Ο τροπος γραφης ηταν τελειος. Απλος κ τεχνικος τοσο οσο χρειαζεται ωστε να τον κατανοησουν ολοι. Απλα αριστουργημα... Τα συγχαρητηρια μου στον αρθρογραφο για την προσεγμενη κ πανω απολα ψαγμενη δουλεια του!!! ΕΥΓΕ!!!