λοιπόν την Τετάρτη το βράδυ ανέβαινα Αθήνα και αποφάσισα να δοκιμάσω να περάσω χωρίς να πληρώσω τα διόδια στο Ριο (τόσο καιρό το σκέφτομαι και ενημερώνομαι, ήρθε η ώρα της πράξης).
Σταματάω στα διόδια (μπάρα μπροστά μου δεν υπήρχε, ήταν σπασμένη ή χαλασμένη). λέω στον υπάλληλο οτι δεν επιθυμώ να πληρώσω. μίσο λεπτο να δω την πινακιδα, μου λέει ο υπάλληλος. πηγαίνει στο μπροστά μέρος του δωματίου και κοιτάει το νουμερό μου. δεν ξέρω αν το έγραψε ή το υπαγορευσε σε κάποιον άλλο. έρχεται ξανά στη θέση του και φωνάζει εναν άλλο. έχω άρνηση, του λέει. απο εκει και πέρα ανελαβε ο άλλος και είχαμε τον εξής διάλογο
ranger: δεν επιθυμώ να πληρώσω επειδή ο δρόμος δεν πληρεί τις προυποθέσεις
υπάλληλος: κάντε λίγο δεξία να συμπληρώσετε μια αίτηση
ranger: δεν είμαι υποχρεωμένος να συμπληρώσω τίποτα, έχετε την πινακίδα μου, δε χρειάζεται να σας δώσω άλλα στοιχεία ή να υπογράψω οτιδήποτε
υπάλληλος: τι να σας πω, εγώ ξέρω οτι πρεπει να κανετε δεξια και βλέπουμε...
ranger: βρουμ βρουμ (ελεύθερο τελικό στην εξάτμηση), βάζω πρώτη και φεύγω.... δεν πρέπει να είπα καληνύχτα (τι αγένεια....
)
αφού δεν είχε μπάρα μπροστά μου, ίσως έπρεπε να φύγω και νωρήτερα, αλλά τη στιγμή που τα επιχειρήματα είναι με το μέρος μας, δεν πολυπειράζει να το κουβεντιάσεις και λιγάκι
ο αγώνας άρχισε και πρέπει να τον υποστηρίξουμε. υπάρχουν site (
www.pesoxi.gr) που ενημερώνουν τους πολίτες για τα δικαιώματα τους και τη στάση που πρέπει να κρατάμε.
Δεν το κάνουμε απο τσιγκουνιά, το κάνουμε επειδή δεν αξίζει να πληρώσουμε για αυτό το δρόμο.