Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από ranger";p="59289
πρωί φθινοπώρου, βροχή στα βουνά
μυρίζουνε σάπια, τα φύλλα στο χώμα
τελείωσε η ευθεία μα εσύ πουθενα
κορμί και αμάξι μαζί ενα σώμα...
Από σήμερα ας προσέχουμε λιγακί παραπάνω...
|
Που να την φας τη γλώσσα σου Βάγγο παλιογκαντέμη
που έχεις μούρη πίθηκου σα το παιδί του Ντέμη.
Με όλα αυτά που τσαμπουνάς θυμίζεις Μητσοτάκη
κατάρες δίνεις και ευχές σα ξωτικό σε τζάκι.
Μήπως τρέμει κι ο ώμος σου ή έχεις κάποιο τικ,
και ζεις σε πύργο σκοτεινό με έπιπλα ρουστίκ?
Τα χέρια τρίβεις πονηρά μπροστά σε μια τσουκάλα
που ρίχνεις μέσα από ζουμί αράχνης μία στάλα?
Κάτω από σκάλες περπατάς και βλέπεις μαύρες γάτες
και πέφτουν απ’ τις σκαλωσιές οι άμοιροι εργάτες.
Θωρείς τη σάπια μούρη σου μπροστά απ’ τον καθρέφτη
και χρόνια γρουσουζιάς εφτά δε θα σε βγάλουν ψεύτη.
Μέσα την κορολίτσα σου την έχεις κάνει χάλια
ποντίκια, αράχνες, έντομα και βρώμικα ρετάλια
Ζεσταίνεις την τσουκάλα σου στο ηλεκτρικό σου γκάζι
και ο ζωμός του βάτραχου αρχίζει πια να βράζει.
Των ταχυτήτων το λεβιέ κουτάλα έχεις κάνει
κι ανακατεύεις τα υγρά στου κιβωτίου τη πλάνη.
Στο ντουλαπάκι βρίσκονται τα μυστικά του χάρου
μαζί με τέσσερα αυγά καταραμένου γλάρου.
3 βατραχοπόδαρα και 2 τρίχες καμήλας
η γλώσσα μίας Έχιδνας κι η σόλα μιας αρβύλας.
Αν προστεθούνε όλα αυτά λοιμούς θα προκαλέσουν
και στου διαόλου το τσαρδί κόσμο θα προσκαλέσουν...
Για κόντρες έχεις μαγικά ξόρκια μα και κατάρες
και παίρνουν οι αντίπαλοι σβάρνα όλες τις μπάρες.
Μ’ ένα σου βλέμμα βλοσυρό λάστιχα ξεφουσκώνεις
και όποιος πάει να στη βγει, τον καταχαρακώνεις.
Καλείς αρχαίων πνεύματα και ούριων ανέμων
και από μέσα τους περνάς ωσάν κοχλίας ατέρμων.
Εξουσιάζεις τα στοιχειά μαζί με τα φαντάσματα
που λεν’ στους άλλους οδηγούς τα κύκνεια τα άσματα...
Τα ζόμπι σε υπηρετούν και σε έχουν για αρχηγό
και στα γραφεία κηδειών σε θέλουν χορηγό.
Για γκόμενα έχεις δίπλα σου τη Μάτζικα Ντε Σπελ
που τρώει σάπιες πιπεριές και μαύρη μπεσαμέλ.
Για φίλους έχεις δίπλα σου το Δρακουμέλ και Μάμρα
που έχετε μαζί κι οι τρεις κατάμαυρο το κάρμα.
Τέλος για κατοικίδιο έχεις μία ταραντούλα
που κρύβεις μετά προσοχής στη μαύρη σου κουκούλα.
Στην γρουσουζιά που έριξες βραβείο δεν θα δώσω.
Θα λάβω μέτρα άμεσα μήπως και την γλιτώσω.
Σκόρδα, λιβάνια και σταυρούς στ’ αμάξι θα κρεμάσω
και στις κατάρες που πετάς εγώ θα πάω πάσο.
Αν πάθει κάποιος τίποτα από αυτά που είπες,
βλέπω ν’ αρχίζεις κάπνισμα, και μάλιστα τις πίπες...
Να διαφυλάς με προσοχή τα ευπαθή σου νώτα
γιατί θα γίνω κόκορας και συ θα είσαι η κότα.
Κι αν τύχει βρε και εμπλακώ με κάποιον σε τρακάρισμα
έχεις να ρίξεις το τρελό του πόνου το κακάρισμα...
Mad P.K. (Poetry King)