Τούμπα...μακράν η πιο σκληροπυρηνική έδρα της Ελλάδας και μια απο τις καλύτερες του κόσμου. Αρρωστημένος λαός με τρέλα παρανοϊκή για το δικέφαλο.
Μία επικίνδυνη στιγμή της ζωής μου ήταν το 2004. Θυμάστε προτελευταία αγωνιστική νομίζω ήτανε Πάοκ-Παναθηναϊκός. Έχω ανέβει Θεσσαλονίκη για να δώ την αρρώστεια μου (την τριφυλλάρα μου) και πηγαίνω στην θύρα 4 μαζί με φίλους παοκτζήδες απο το σύνδεσμο Διαβατών. Μου λένε πρόσεξε ο κόσμος μας είναι αγριεμένος και περιμένουν την στιγμή που θα βάλετε γκόλ γιατί θεωρούν οτι είναι στημένο. Σε όλο το μάτς εγώ κύριος...αλλά τι το θελε ο Αράπης ο Ολιζαντέμπε στο 92 να καρφώσει τον Τορόφουγλου? Πως να το πω...πέρασε η ζωή μου μπροστά απο τα μάτια μου? Σφίχτηκα, κουμπώθηκα, κατάπια την γλώσσα μου....δεν ξέρω πως άντεξα...αλλά τα παόκια...τέτοιο πράγμα δεν το χω ξανα δεί....οργισμένοι, έτοιμοι να δαγκώσουν το τσιμέντο, κοίταζαν δεξιά και αριστερά να βρούν το θύμα. Οι φίλοι μου με είχαν περικυκλώσει και με σκούνταγαν. Έναν τύπο που προφανώς έκανε το λάθος και εκφράστηκε τον πήγαιναν βόλτα στην κερκίδα με μπουνιές όπως το κοπάδι με τις ίαινες που βρήκε το ανυπεράσπηστο ζαρκάδι. Ευτυχώς την γλίτωσα...πήραμε και το πρωτάθλημα!
Πάντως έδρα που να τραγουδά όλο το γήπεδο με τα χέρια ψηλά, μικρά παιδιά, γυναίκες, γέροι, όλοι μαζί δεν νομίζω να υπάρχει άλλη στον κόσμο.
__________________
Μια φορά τον χρόνο αποτελεί επιτακτική ανάγκη!
|