ΠΟΙΗΜΑ-ΧΙΕΣ

[κωνσταντίνος]

[ranger]

Τι θα ήμουν αν δεν....


Τι θα ήμουν αν δεν ήμουν ο Βαγγέλης το commando
και αν με θαρρος η καρδία μου, δε μου έκανε κουμάντο
"θα 'κανές ρε φίλε πτώσεις;" και άλλα τέτοια με ρωτάς
ίσως στο στρατό να ήμουν, ενας άχρηστος γιωτάς
σκούπα μάπα τουαλέτα, και καπάκι αγγαρία
και δύο νούμερα να κάνω, κάθε βράδυ υπηρεσία
θα με χτύπαγαν οι αρβίλες, σε χιλιόμετρου πορεία
θα κλαίγόμουν στο γιατρό να με στείλει μαγειρία
θα 'παιρνα και τη μαμά μου, τρείς τηλέφωνο τη μέρα
θα λεγά στην κοπελία μου "άλλο δεν τα βγάζω πέρα"
θα κλαιγα στο διοικητή μου "λίγη άδεια γυρεύω"
"γιατί εδώ που έχω μπλέξει, άλλο πιά δεν την παλεύω!!!"

Τι θα ήμουν αν δεν είχα την Corolla για αμάξι
και golfακι ο μπαμπάς μου να μου πάρει μου 'χε τάξει
θα το έπαιζα μουράτος, στο Μπουρνάζι στην πλατεία
θα με είχαν μάθει όλα, στο ντουνιά τα συνεργεία
ίσως δάσκαλο να είχα και τον Άρη το Σταθάκη
συμφωνία με τη Mobil για να παίρνω και λαδάκι
θα 'χα γκάζι ηλεκτρικό, σε μοτέρ με FSi
που θα τρέχει παραπάνω ο Βαρδάρης σαν φυσάει
όταν πήγαινα για service θα μου πιάνανε τον κώλο
και τρεις στάσεις να κρυώσει, απο Αθήνα μέχρι Βόλο
θα κορόϊδευα τα honda, άλλα και το corollaκι
μα για κόντρα σε φανάρι, θα κανα το Κινεζάκι

Τι θα ήμουν αν δεν είχα, έρθει για σπουδές στην Πάτρα
και αν μικρός δεν είχα πέσει, απ' του γείτονα τη μάντρα
αν δεν κλέβαμε καρπούζια με τον φίλο μου τόν Τάκη
και αν κρυφά δεν είχα δει, της Λενιός το κιλοτάκι
θα 'χα μείνει στην Αθήνα, θα 'κανα τον ταξιτζή
και στη μούρη κάθε μέρα, θά 'τρωγα το Mike-G
μποτιλιάρισμα στους δρόμους, σε διπλή ταρίφα άγχος
Σαν τον Ρασελ Κρόου θα 'μουν, μες το πλήθος μονομάχος
δέκα ευρώ ξενοδοχείο, για να πάω με τη γυναίκα
μα με παίρνουνε και μάτι, πέντε οχτώ μπορεί και δέκα
στριμοξίδι στα κλαμπάκια, και στην τσέπι ενα καβούρι
μα όποιος ξέρει τον πορτιέρη, σε όλους μας το παίζει μούρη.

Τι θα ήμουν αν δεν ήμουν, μέλος του Corolla Club
θα 'χα στέκι καταγώγια, μα και τελειωμένες Pub
θα πουλούσα προστασία, ίσως να 'μουνα πρεζάκι
ισώς να 'φτιαχνά και βομβές, από του καφέ γκαζάκι
στα κυκλώματα θα ήμουν, μέχρι το λαιμό χωμένος
και οι μπάτσοι θα με ψάχναν, θα 'μου επικηρυγμένος
ίσως να 'μουν και φραγκάτος, να 'χα κότερα και πλοία
και όποια γκόμενα γουστάρω, να τη ρίχνω με τη μια
ίσως νά 'μουν μεγιστάνας, να 'χα φίλους high class
μα δε θα 'χα καταφέρει, να γνωρίσω όλους εσάς...

υστερόγραφο:
ισως να 'μουν και ερημήτης και όλο να φορούσα ράσα
μα δεν θα 'χα καταφέρει να γνωρίσω τη Νατάσα.

[Hlektrologos]

Αυτο ειναι εμπνευση.Φιλε Ranger εχεις ταλεντο και μελλον............... blabla hey

[madvinegar]

[Stetas]

Αρχική Δημοσίευση από ranger";p="58905

και αν κρυφά δεν είχα δει, της Λενιός το κιλοτάκι
.

Την ξαδέρφη μου βρε παλιόπαιδο........

Πολύ καλό Βάγγο! Εγραψες πάλι!

[Janakas]

Τι να πω ρε βαγγελη....

Εγραψες!

Με πόνεσαν τα μάτια μου απο το πολυ διαβασμα!!!

Ο πατερας μου εχει εναν μεγαλο εκδοτικο οικο και σκεφτομαστε σοβαρα να σε προωθησουμε!!!Το βιβλιο θα εχει τιτλο "Power Ranger:How to lose a fortune in Rio!!!"

Περιμενουμε με ανυπομονησια απαντηση σου!

[corollapatra]

Απλά φοβερό...

Τουλάχιστον, ήταν καλή η Λενιώ ή ήταν καμία 130 κιλων γκόμενα;;;

[madvinegar]

Παραθέτω το παρακάτω ποίημα που είναι και το αγαπημένο μου. Ελπίζω να γίνει και το δικό σας...

Ωδή στην Corolla

Πίσω από καπνούς αιθάλης από λάστιχο καμένο
από δρόμους με στροφές κι από δίσκο πυρωμένο
ξεπροβάλει η [acronym:92fba74ec5="ΔΙΑΦΟΡΑ"]COROLLA[/acronym:92fba74ec5] ήρεμη και δυνατή.
το διαμάντι της ΤΟΥΟΤΑ, το πιο δυνατό χαρτί.

Αξιόπιστα βαδίζει μέσα από την ιστορία
κι έχει κάτω απ’ το καπώ της, μηχανές σωστά θηρία.
Από τότε κουβαλάει τα χαρακτηριστικά
που την κάνουν να υψώνει οδηγών τα ηθικά.

Την γνωρίζεις απ’ τον κόφτη που περνάει τις οχτώ
τις βαλβίδες που στριγκλίζουν σαν αλλάζουν χρονισμό
τα πολλά χιλιόμετρα της που ‘χει γράψει στο κοντέρ
και ποτέ που δε σου βγάζει πρόβλημα με το μοτέρ.

Έρχεται από τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου
γέννημα τεχνολογίας και του πιο καλού σχολείου.
Πειθαρχία και μεράκι με Ιαπωνική σφραγίδα
δοκιμές μα και μετρήσεις ως την τελευταία βίδα.

Σα σπαθί του σαμουράι κοφτερό που φοβερίζει
όταν τήνε προκαλούνε δεν διστάζει να θερίζει...
Ως τους κόφτες πάντα φτάνει δίχως πρόβλημα κανένα
και τα κόκκινα τα κάνει χρώματα αγαπημένα.

Είναι και σωστή κυρία όπου κι όταν χρειαστεί
με τιμές να περπατήσει πάνω σ’ ερυθρό χαλί.
Την διέπει όψη φίνα, σχέδιο επιβλητικό
υψηλή η ραπτική της σα ραφή σε κιμονό.

Έχει γκάμα κινητήρων ικανή για όλα τα γούστα
από άγρια παντελόνια μέχρι ντελικάτη φούστα.
από τις οχτώ βαλβίδες ως τις είκοσι γελά
κι από άλογα 60 ως και νούμερα τρελά.

Η χαρά του ιδιοκτήτη που ‘χει ήσυχο κεφάλι
Του μηχανικού η πίκρα που ‘χει αναδουλειά μεγάλη
Του ανταγωνιστή η ζήλια που ποτέ δεν θα τη φτάνει
Και του αντίπαλου η γκρίνια που από αυτήν όλο θα χάνει.

Corolla...



Mad P.K. (Poetry King)

[spyros_45]

Έπος.....
Θα σε ζήλευε και ο Νίκος Μάντζαρης με τον Διονύσιο Σολωμό.
Εύγε ρε αγόρι...

[endurasKE-30]

Γεια σου ρε Μιχαλάκη!
Εισαι και ο πρώτος!
Απαιχτο το ποιηματάκι σου!