Συνεντευξη του Β.Τσακίρογλου στον Ranger στο περιθόριο του RedBull Bridge Crossing

[ranger]

Υπό τους ήχους της Φόρμουλα 1 και καθώς ο MarkWebber περνούσε -ή προσπαθούσε να περάσει τη Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, μέσα στην τέντα της RedBull, της εταιρίας που είχε στήσει όλο αυτό το γεγονός, συνάντησα το δημοσιογράφο Βασίλη Τσακίρογλου. Όπως ίσως γνωρίζετε, ο Βασίλης είναι επίσης ο συγγραφέας του βιβλίου "AyrtonSenna - ADeus", την πρώτη βιογραφία του Βραζιλιάνου πρωταθλητή που γράφτηκε στα ελληνικά. Ευκαιρίας δοθείσης, θεώρησα σκόπιμο να "ανακρίνω" τον Βασίλη, θέλοντας να ακούσω τη γνώμη του ως δημοσιογράφου που ασχολείται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό για περισσότερα από 10 χρόνια. Αντικείμενο της συζήτησής μας σχεδόν τα πάντα: Τρέχοντα, αλλά και παρελθόντα θέματα της F1. H κουβέντα μας διάρκεσε περί τα 20 λεπτά και σας την παρουσιάζω σε μορφή συνέντευξης:

Ερώτηση:
- Ο Michael Schumacher είναι αδιαμφισβήτητα ο μεγαλύτερος recordman στην ιστορία της F1. Χωρίς να τον συγκρίνεις με άλλους οδηγούς, πιστεύεις ότι αξίζει αυτή την τεράστια επιτυχία που απολαμβάνει ή μήπως κάποια από τα επιτεύγματα του ήταν και λίγο θέμα τύχης και συγκυρίας; Η προσωπική μου άποψη είναι ότι μεγάλο ρόλο έπαιξε ότι ο Schumaher ήταν ο τελευταίος οδηγός της “παλιάς σχολής” που βρέθηκε να συναγωνίζεται οδηγούς νεότερης γενιάς και αυτό του έδινε τεράστιο πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού…

Απάντηση:
Ακόμα και αν μου το ζητούσες δεν θα έμπαινα στη διαδικασία σύγκρισης με τον AyrtonSenna. OSchumacherήταν ο οδηγός που, κατά κάποιο τρόπο συνέδεσε δύο γενιές πιλότων: Τους κλασικούς "χεράδες" της δεκαετίας του '80 όπως ο NigelMansell, oSenna αλλά και ο Prost, με τα παιδιά της τεχνολογίας (Alonso, Raikkonen κ.λπ). Όταν ο Schumi ξεκίνησε να τρέχει, το 1992, υπήρχαν ακόμη μεγάλα ονόματα στο grid, με τα οποία αναμετρήθηκε και έδειξε την αξία του. Ύστερα από την αποχώρηση Mansell, Prost, Piquet και το θάνατο του Senna, ο Schumacher απέμεινε μόνος, χωρίς άμεσο ανταγωνισμό στην κορυφή. Όμως δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτό, διότι ο Schumacher υπήρξε ένας πιλότος με τεράστιο φυσικό ταλέντο και ακατάβλητη τελειομανία -και εργασιομανία. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν έφυγε από τη Benetton στο τέλος του 1995 και ύστερα από δύο παγκόσμιους τίτλους, άρχισε αμέσως να δουλεύει απίστευτα σκληρά, προκειμένου να διορθώσει τα κακώς κείμενα στη Ferrari. Ήδη από το 1996 τα δείγματα της δουλειάς είχαν αρχίσει να διακρίνονται, κι εκείνος συνέχισε χωρίς να το βάζει κάτω, έως ότου το 2000 πήρε τον πρώτο του τίτλο με τη Ferrari.
Αν τύχει να ξαναδείτε GP της περιόδου 1996-2000 θα διαπιστώσετε ότι η Ferrari ήταν αισθητά υποδεέστερη των αντιπάλων μονοθεσίων. Κι όμως, ο Γερμανός κατάφερνε να διεκδικεί αποτελέσματα, νίκες, ακόμη και τίτλους. Και ας σημειωθεί ότι προσωπικά δεν τον πολυσυμπαθώ ως προσωπικότητα της F1, αλλά η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Δεν είναι σωστό να τα ισοπεδώνουμε όλα και να λέμε ότι κέρδιζε επειδή ήταν ο μοναδικός αξιόλογος οδηγός στο grid.

Ερώτηση:
- Ποια είναι η γνώμη σου για το φετεινό πρωτάθλημα; Έχουμε δύο ομάδες που πρωταγωνιστούν και τέσσερις οδηγούς που διεκδικούν τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή.

Απάντηση:
Το φετεινό πρωτάθλημα είναι ενδιαφέρον για τους λόγους που ανέφερες, δυστυχώς όμως το θέαμα παραμένει φτωχό -ασχέτως αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο. Η pole-position συνήθως μεταφράζεται σε νίκη, ενώ και η στρατηγική σε σχέση με τους δύο τύπους ελαστικών είναι λίγο πολύ ίδια για τις πρωτοκλασάτες ομάδες. Η McLaren και η Ferrari είναι κατά κύριο λόγο μπροστά από τον ανταγωνισμό, με μοναδική που μπορεί να μπει σφήνα ανάμεσά τους να είναι η BMW. Μακάρι οι υπόλοιποι αγώνες να έχουν περισσότερες προσπεράσεις και θέαμα.