ΠΟΙΗΜΑ-ΧΙΕΣ

[corollapatra]

τι βλέπουν τα ματάκια μου, και τι ακούν τ’ αυτιά μου,
και οι τρίχες μου σηκώνονται, από όλα τα μαλλιά μου,
οι 11ρες σήκωσαν, κεφάλι και μιλάνε,
και φίλο μου πολύ καλό, προσπάθησαν να «φάνε»…

τι λέτε ωρέ ψευτόμαγκες, με τα σαραβαλάκια,
και τώρα περιμένετε, ν’ ακούστε παλαμάκια,
πριν πείτε οτιδήποτε, για κάποια 12άρα,
το στόμα σας να πλύνετε, να κάντε και γαργάρα…

γιατί δεν λέτε όλοι σας τον πόνο της καρδιά σας,
που έχετε από καιρό, μέσα στα σωθικά σας,
για πέντε χρόνια συνεχώς, κλαίτε με μαύρο δάκρυ,
αφού η 12άρα μας, σας μπήκε μες το μάτι…

και αφού εσείς ντρεπόσαστε την ιστορία να πείτε,
θα την διηγηθώ εγώ, για να την θυμηθείτε,
πράγματα που πονάνε, μπορεί να σας θυμίσω,
υπομονή να κάνετε, άντε λοιπόν, να αρχίσω;;;

το 2002 ήτανε, το έτος το σωτήριο,
που όλες οι 11ρες, βάλανε πωλητήριο,
τότε που η 12άρα μας, ήρθε σ’ αυτήν την γη,
με έναν μοναδικό σκοπό, να πιάσει κορυφή…

μόλις την είδαν όλοι τους, σαστίσαν και κολώσανε,
με πρώτους τους 11άριδες, που μονομιάς παγώσανε,
«αλί και τρις αλί, τι ‘ν τούτο που μας βρήκε»,
και από τα μάτια ολονών, το πρώτο δάκρυ βγήκε…

και όλοι τους τότε πήγανε, αμέσως και γοργά,
την 11άρα γρήγορα, να δώσουν σε μαντρά,
μα όταν εκείνος την έβλεπε, ξεσπούσε σε γελάκια,
«που πάτε ρε παιδιά, με τούτα τα μπρικάκια;;;;»

και όταν μετά προσπάθησαν, αλλού για να την δώσουν,
και ιδιώτες μήπως βρουν, για να τους την φορτώσουν,
αυτοί γελούσανε διπλά, και λέγαν: «11άρα;,
άσε ρε φίλε αφού παρέλαβα, ήδη την 12άρα…»

και έτσι λοιπόν στους φίλους μας, τους έμεινε αμανάτι,
η 11άρα δυστυχώς, χωρίς να κάνουν κάτι,
ποτέ τους δεν κατάφεραν, να πάρουν 12άρα
αφού ποτέ δεν μπόρεσαν, να δώσουν την 11άρα…

και από τότε βλέπουνε με το μισό το μάτι,
τα 12άρια και μιλούν, και βγάζουνε το άχτι,
μα όλα για έναν γίνονται, λόγο όλο κι όλο,
ψώρα η ζήλια να’ τανε, τον κόσμο να’ τρωγε όλο…



Ανδρέας (φίλος του βαγγέλη...)