Στην Πόλη Της Επικίνδυνης Μαγκιάς...

[spyros_45]

Ανοίγω αυτό το θέμα μόνο και μόνο για να μοιραστώ μαζί σας το θυμό και την οργή που ξεχειλίζει από μέσα μου καθημερινά σε τούτη εδώ την πόλη. Δεν ξέρω αν το ίδιο πράγμα ισχύει και στην Θεσσαλονίκη ρε παιδιά. Και το λέω αυτό γιατί εύχομαι πραγματικά να μην ισχύει σε καμία άλλη πόλη της Ελλάδας. Έχει γεμίσει ο τόπος από ένα σωρό μάγκες που αδικαιολόγητα και χωρίς να γνωρίζουν ποιος είσαι και τι ρόλο βαράς σε προκαλούν. Σε προκαλούν με τον χειρότερο τρόπο, μόνο και μόνο για να σου ξεφύγει μια κουβέντα και να στην πέσουν ή απλά επειδή τους βαράει η μ…….α στο κεφάλι για να κάνουν τον χαβά τους. Δεν μπορεί ρε φίλε να βρίσκω θέση για παρκάρισμα (με αλάρμ) και να μου φρενάρει ο άλλος απο πίσω και να μου λέει δίνε του. Ετών τουλάχιστον 70 παρακαλώ! Γιατί ρε μπάρμπα, που το ήξερες εσύ ότι εγώ είμαι καλό παιδί και έχω πολύ υψηλά τα όρια μου. Θόλωσα προς στιγμήν, αλλά μετά λειτουργώντας λογικά και συνεσταλμένα έδωσα τόπο στην οργή και έφυγα χωρίς πολλά πολλά. Σα να μην έφτανε αυτό επιστρέφω σπίτι και έχουμε αντιγραφή της ίδιας σκηνής. Αν είναι δυνατόν λέω! Δεν μπορεί! Κάτι τρέχει σήμερα. Μόνο που το έργο είχε πιο πολύ πλοκή. Φρενάρω με αλάρμ αναμένα, το παληκάρι από πίσω μου μαζί με την κοπέλα του πιθανόν δεν με είδε και κολλάει από πίσω. Μου λέει συγνώμη φίλε θα κάνω όπισθεν. Και από πίσω του κολλάνε 2 παπιά. Το ένα ντιλίβερι (γ……α δηλαδή) και το άλλο με 2 πρεζόνια. Αρχίζει ο ντιλιβεράς τις φωνές του τύπου το παπί μου δεν κάνει όπισθεν εμένα. Του λέω και γω αφού δεν κάνει όπισθεν κάνε μεταβολή και πήγαινε με πρώτη, και μην ψάχνεσαι γιατί έχεις άδικο. Και πετάγεται το ζάκι από το άλλο πάπι, ψιθυρίζει στον διπλανό του κάτι στην δική τους γλώσσα και κατεβαίνει κάτω. Ποιος είσαι ρε εσύ μου λέει που θα πεις στον άλλο να μην ψάχνεται? Λες και ήταν ο αδελφός του! Τρελαίνομαι……..στροφάρω στον κόφτη……..και πάω να τον κρεμάσω ανάποδα. Όπως ήταν όρθιος με κοίταζε με απάθεια (ενώ κάτι έψαχνε) και λέω το τζογκλάνι κάτι μου ετοιμάζει. Χαλαρώνω πάλι και τον πιάνω με το καλό. Ήμουν σίγουρος ότι θα μου την έμπιγε έτσι για πλάκα. Κάποτε πηγαίναμε μαζί σχολείο και στηρίχτηκα εκεί αφού πράγματι τον αναγνώρισα. Μου λέει ο ντιλιβεράς εντάξει φίλε έχεις δίκιο μ…….ία μου. Κόβω με την άκρη του ματιού μου ένα τύπο απ το πεζοδρόμιο να μου κάνει νόημα να φύγω. Παρκάρω το αμάξι επιτέλους και σκάει δίπλα μου το ζάκι. Τώρα σε θυμήθηκα ρε Σπύρο με σπαστά. Αν δεν μου μίλαγες μου λέει και συνέχιζες καλύτερα να μην μάθεις τι θα πάθαινες. Τι να πω ρε παιδιά. Τι αλητεία και καφρίλα είναι αυτή σε συνδυασμό με παράλογο. Εντάξει το ζάκι είναι ζάκι και βλακεία και δικιά μου κιόλας. Οι υπόλοιποι όμως τόσο μ……ες είναι. Μετά σου λέει έγινε το τάδε περιστατικό. Δεν θέλει πολύ ρε παιδιά καθόλου δυστηχώς σε αυτόν τον τόπο. Τα γράφω τώρα γιατί πραγματικά πρώτη φορά συνέβη το ίδιο περιστατικό μέσα σε διάστημα 2 ωρών. Τώρα που τα γράφω κάθομαι και στεναχωριέμαι γιατί θέλω όλα να κυλούν ομαλά και ήρεμα στη ζωή μου. Σίγουρα φταίει αυτή η σκατοπόλη που ζούμε, έχει αναθρέψει ανθρώπους κτήνη, τέρατα, που στο κεφάλι τους βασιλεύει η ηλιθιότητα και ο δήθεν τσαμπουκάς. Άκου εδώ ρε φίλε. Καθόμουν στο τιμονάκι μου και μου την είπαν ένας 70χρονος, ένας ντελιβεράς και ένα ζάκι. Έτσι γιατι γούσταραν…..........και θα γουστάρουν........... στην πόλη της μαγκιάς!