Δεν ξέρω κατά πόσο ανοίξατε τις φωτογραφίες για περισσότερη λεπτομέρεια. Όσο για το σκίσιμο, πραγματκά το αυτοκίνητο έφαγε μεγάλο ζόρι για να καταλήξουν τα λάστιχα αυτά έτσι μέσα σε
δευτερόλεπτα. Απ' την άλλη είμαι άτομο που αλλάζω λάστιχα μόνο γιατί πάλιωσαν κι όχι γιατί τα έσκισα μέσα σε λίγο καιρό. Είμαι ένας φτωχός και ταπεινός οδηγός που κυκλοφορώ με 75-πόσα έχουν ψοφίσει άλογα.
Τα λάστιχα της φωτογραφίας ήταν διόμισι χρόνων με 40.000χλμ. Ωστόσο η επιφάνειά τους ήταν λεία, με την ανάλογη φθορά. Δε λέω ότι ήταν καινούργια. Αν προσέξατε λείπουν ολόκληρα κομμάτια από το πέλμα. Άσε που αν έπιανες τα 80+ δε φαντάζεσαι τι θόρυβο έβγαζαν.
Η όλη δουλεία έγινε σε κάποιο ωραίο και γραφικό μέρος που η προσέγγιση γίνεται μόνο με σκάφος από τη θάλασσα, ή από τη στεριά μέσω ενός κακοτράχαλου "δρόμου" 3χλμ μέσα από το δάσος κατά προτίμηση με κάποιο αγροτικό 4Χ4 ή τζιπ. Τα ΙΧ κατεβαίνουν, αλλά καταπονούνται ιδιαίτερα και μόνο το καλοκαίρι που έχει πατηθεί ο δρόμος. Όχι όμως τον Απρίλιο που πήγα.
Υπάρχει ένα σημείο με πολύ μεγάλη κλίση και ταυτόχρονα στροφή. Λόγω της εποχής που πήγα υπήρχαν έντονα νεροφαγώματα που προσπαθούσα να αποφύγω. Επίσης την περίοδο εκείνη είχαν περάσει μόνο 4Χ4 και στο σημείο εκείνο το χώμα είχε γίνει πούδρα και οι πέτρες έφευγαν για ττην πλάκα. Στο κατέβασμα όλα καλά, αν και που και που κόμπλαραν οι μπροστινοί τροχοί και συνέχιζε να κατεβαίνει.
Το πρόβλημά μου ήταν στην επιστροφή. Όταν έφτασα στο σημείο εκείνο το αμάξι σταμάτησε κι άρχισε το διαφορικό. Δεν πειράζει λέω, θα ξαναπροσπαθήσω. Μάλλον κάτι δεν κάνω καλά. Πάμε πάλι, λίγο πιο αριστερά, λίγο πιο δεξιά, συμπλεκτάροντας ή όχι, ανέπτυξα μεγαλύτερη ταχύτητα, πάντα έφτανε στο ίδιο σημείο.
Μέχρι στιγμής κατέβαινα, το κοίταζα μην πάθει και τίποτα, κοίταζα και τα λάστιχα και ήταν μια χαρά.
Θα καλέσω κανεναν να με τραβήξει, σκέφτηκα αθώα. Με τι κινητό που δεν έπιανε; Εδώ είμαστε λέω. Εκείνη την ώρα σκεφτόμουν τι ωραία που θα ήταν αν το Corolla-κι ήταν πισωκίνητο!!!
Και γιατί να μην το κάνω τώρα λέω. Έτσι πήρα στροφή και ανέβηκα όλη την ανηφόρα στο σημείο, περίπου 100μέτρα με την όπισθεν. Όταν έπιασα την μεγάλη κλίση μπροστά δεν έβλεπα τίποτα από τη σκόνη. Ανέβαινε με διαφορικό και όλο το βάρος του αυτοκινήτου στους μπροστινούς τροχούς! Στο τέλος μύρισε καμμένο λάστιχο, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα τα αντίκριζα κάπως έτσι. Τα ψαλίδια μου έγιναν σφυρίλατα από τις πέτρες και ο προφυλακτήρας έχει ακόμα τα σημάδια του.
Κάπως έτσι τα έφτιαξα. Όποιος τα βρίσκει εντάξει να κυκλοφορεί με αυτά, τι να πω, μαγκιά του. Εγώ πάντως πήγα κατευθείαν στον λαστιχά μου για καινούργια και ο οποίος ρωτούσε πως τα έφτιαξα έτσι.
Moderator
προηγούμενης γενειάς δανεισμένο από φίλο με μάντρα αυτοκινήτων. Τρακτέρ κανονικό. Μόνο που έκαιγε λίγο παραπάνω.
Αλλαγή σε γραμμικό τρόπο
