Αν κοιτάξετε ένα χάρτη της Κύπρου,υπάρχει μια γραμμή που διασχίζει το νησί σαν μια ουλή. Αυτή είναι η νεκρή ζώνη,ένα ελεγχόμενο έδαφος από τα Ηνωμένα Έθνη.
Αυτός ο τόπος έχει πολλά ονόματα: «πράσινη γραμμή», «νεκρή ζώνη», «no man's land», «αποστρατικοποιημένη ζώνη».
Αλλά μόνο με έναν τρόπο μπορείς να την επισκεφθείς: με τη συνοδεία των στρατιωτών της ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών, οι οποίοι βρίσκονται στο νησί εδώ και μισό αιώνα. «United Nations Buffer Zone. No Unauthorised Entry». Τα τελευταία σαράντα χρόνια αυτή η πινακίδα είναι τοποθετημένη εδώ σε τρεις γλώσσες: αγγλικά, ελληνικά και τουρκικά.
Στις αναφορές και στις μνήμες των περισσότερων για την εισβολή, το γκαράζ Παυλίδη έπαιζε πάντα ένα δραματικά συμβολικό χώρο: Από ένα εντυπωσιακά μεγάλο για την εποχή του γκαράζ αυτοκινήτων («αυτοκινητολιμήν» στη γλώσσα της εποχής), στον πόλεμο μετατράπηκε σε χώρο κράτησης Ελληνοκυπρίων αιχμαλώτων, που έφταναν εκεί απ’ όλη την Κύπρο.
Εκμεταλλευόμενοι το μεγάλο του χώρου (τουλάχιστον 400 τ.μ.) και το γεγονός ότι ήδη από το ’64 το γκαράζ βρισκόταν στον κλειστό τουρκοκυπριακό τομέα της Λευκωσίας, τις μέρες του πολέμου οι Τούρκοι εισβολείς κρατούσαν σ’ αυτό φυλακισμένους, σε άθλιες συνθήκες υγιεινής και με ελάχιστη τροφή, όλο και περισσότερους ανθρώπους, εκατοντάδες, μέχρι και χίλιους κάποια στιγμή, σύμφωνα με διηγήσεις.
Κάποιοι βγήκαν από κει ζωντανοί κι επέστρεψαν στις οικογένειές τους, έχοντας ορισμένοι ζήσει ενδιάμεσα και την αιχμαλωσία στην Τουρκία. Άλλοι βρέθηκαν νεκροί σε διάφορα χωριά της Κύπρου. Και περίπου 100 αγνοούνται, με το γκαράζ Παυλίδη να είναι ο τελευταίος τόπος όπου θεάθηκαν ζωντανοί.
Το γκαράζ, μέχρι το ’64 λειτουργούσε ως κατάστημα αυτοκινήτων και ανταλλακτικών. Βρίσκεται στην οδό Βικτωρίας.
Η οδός Βικτωρίας αρχίζει από εκεί που ήταν τα μοναδικά φώτα τροχαίας στην τούρκικη περιοχή. Ήταν 50 μέτρα από το Σεράι. Όταν έμπαινες μέσα ήταν δέκα οικόπεδα έκταση, μπορεί και περισσότερα. Είχε μαγαζιά της εταιρείας, θέση για τα ποδήλατα και γραφεία.
Το γκαράζ άνοιξε τον Σεπτέμβρη του ’56,είχε αυτοκίνητα και ορισμένα μηχανήματα και ήταν μέσα οι τορναδόροι, εξαρτήματα και ό,τι ασχολούνταν με γκαράζ. Εκείνο τον καιρό όλα τα γκαράζ βρίσκονταν στον τουρκικό τομέα, δίπλα, εκεί κοντά. Η Ford, τα Morris Oxford, τα Austin.
Η αντιπροσωπεία της Toyota στη Κύπρο, όπως και δεκάδες άλλες εταιρείες στην περιοχή πάγωσαν στον χρόνο από το 1974 μετά την εισβολή των Τούρκων στις 20 Ιουλίου 1974. Ημέρα που έγινε η τουρκική εισβολή στη Κύπρο και χωρίστηκε το νησί στα δύο.
Η πράσινη γραμμή μετακινήθηκε 50 με 100 μέτρα κανείς δεν μπορούσε να διακινηθεί στην οδό Πάφου αλλά ούτε και στην οδό Κύκκου. ‘Έκλεισε η είσοδος προς το υπόγειο που ήταν σταθμευμένα τα ολοκαίνουργια Toyota Celica.
Έκτοτε το γκαράζ Παυλίδη χρησιμοποιήθηκε από τους Τουρκοκύπριους για τις ανάγκες του γειτονικού δημοτικού σχολείου του Αραμπαχμέτ, ώσπου να μετατραπεί σε γυμναστήριο.
Έχουν περάσει τόσα χρόνια και μέχρι σήμερα, λύση δεν έχει βρεθεί, παρότι οι σχέσεις έχουν εξομαλυνθεί σε σχέση με το παρελθόν.
Στο κτίριο βρίσκεται από το 1974 εγκατεστημένη η UNFICYP και κανείς δεν μπορεί να περάσει σε αυτό.
Μια μουμιοποιημένη γάτα κείτεται στο πάτωμα του γκαράζ ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Έχει πεθάνει εδώ και χρόνια, ενδεχομένως από τη ζέστη. Σήμερα το θερμόμετρο δείχνει 40,2 βαθμούς Κελσίου. Ένας στρατιώτης σπρώχνει τη γάτα με το άρβυλο, χασμουριέται και κοιτά το κινητό του. Υπάρχουν σίγουρα πολύ πιο συναρπαστικές περιοχές για να υπηρετήσει ένας κυανόκρανος.
Η είσοδος του γκαράζ βρίσκεται δίπλα στο άλλοτε εμπορικό κέντρο. Σαράντα εννέα χτυπημένες οροφές αυτοκινήτων, σκουριασμένο μέταλλο, σπασμένα παράθυρα, λεηλατημένα μέρη κινητήρα, σχισμένες ταπετσαρίες. Μόνο τα τρία αυτοκίνητα τα οποία οι στρατιώτες για άγνωστο λόγο ανέβασαν στους επάνω χώρους του εμπορικού κέντρου επιβίωσαν το πέρασμα του χρόνου σε καλή κατάσταση. Κάποια στιγμή, μάλιστα, έγραψαν «Showroom» πάνω από ένα χώρο. Ένα αστείο που προέκυψε λόγω πλήξης.
Οι στρατιώτες υποστηρίζουν πως Τουρκοκύπριοι άρχισαν κάποια στιγμή να γλιστρούν στην απαγορευμένη ζώνη τα βράδια, όταν οι περίπολοι της ειρηνευτικής δύναμης εγκατέλειπαν την περιοχή. Λεηλασία. Κλοπή εξαρτημάτων. Οι βανδαλισμοί ξεκίνησαν μία ημέρα πριν οι κυανόκρανοι εγκαταστήσουν τη φρουρά τους ακριβώς πάνω από το γκαράζ.
Ακούμε λεωφορεία, μία κόρνα, μουσική από κάποιο ράδιο. Αυτή η νεκρή ζώνη απέχει μία ανάσα από τις κατοικημένες περιοχές. Εδώ ο χρόνος μοιάζει σταματημένος, εκεί εγκαινιάζεται το νέο Starbucks. Είναι κάπως περίεργο πως σε αυτό το μέρος, το οποίο επί σαράντα χρόνια είναι σαν παγωμένο, υπάρχει σήμα κινητής τηλεφωνίας.
Ήταν η νέα παραλαβή του ολοκαίνουργιου Toyota Celica στην Κύπρο από την αντιπροσωπεία της Dicran Ouzounian Ltd στην Κύπρο που μεταφέρθηκε οδικός από το Λιμάνι της Αμμοχώστου στη Λευκωσία. Άλλωστε αυτό πιστοποιούν και τα χιλιόμετρα που διάνυσαν 59….
Είχαν κάνει 59 χιλιόμετρα
Τα αυτοκίνητα εγκλωβίστηκαν στη νεκρή ζώνη όντας ολοκαίνουρια .Ήταν 52 αυτοκίνητα Toyota Corolla, Corona, Crown, Celica κ.ά., περίπου 700 ποδήλατα Raleigh -τα οποία σήμερα έχουν χαθεί-, 25 ζυγιστικές μηχανές, 200 ομπρέλες θαλάσσης, 360 ελαστικά και αρκετά αξεσουάρ αυτοκινήτων και παιχνίδια που εισήγαγε τότε η Dickran Ouzounian & Co. Ltd.
Η αξία μόνο των αυτοκινήτων έφτανε τότε τις 35.400 λίρες, και άλλες 37.000 κοστολογούνταν τα υπόλοιπα αντικείμενα.
Το 1990 άγνωστοι εισήλθαν στο χώρο και προκάλεσαν πολύ σοβαρές ζημιές στα περισσότερα οχήματα, αν και κάποια από αυτά σήμερα μπορεί να αξίζουν και 80.000 ως μουσειακά είδη. Καθώς το οικονομικό πλήγμα για την εταιρεία ήταν τεράστιο αφού είχε χάσει και άλλα δέκα αυτοκίνητα στην Αμμόχωστο-, έγιναν προσπάθειες το 1974-77 τα οχήματα να απεγκλωβιστούν, με τη βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών. Μάλιστα,το 1975 είχαν έτοιμο και σχέδιο για υπόγεια εξαγωγή των οχημάτων, μες στη νύχτα, κάτι που απορρίφθηκε από τα ΗΕ, καθώς κρίθηκε ότι θα μπορούσε να προκαλέσει νέο επεισόδιο στην περιοχή.
Πηγές : Χρύστα Ντζανη
Χρυσόστομος Κυλίλης
autobild.gr
http://memorylifegr.blogspot.gr/2016...g-post_11.html
Υβριδικός τρόπος
