[Μαρία]

Θυμάμαι πριν χρόνια στις συναντήσεις στον Πειραιά,δεν ήξερα ποιον να πρωτογνωρίσω,και ποιον να μιλησω και να συμβουλευτω...ενας χαμος με απίστευτα πολυ κόσμο...και αν και κοπέλα ενσωματώθηκα...μια παρέα όλη μαζί..ήταν τόσο ωραία! Και σήμερα τι?μια κατάσταση που δεν αξίζει για την πορεία του κλαμπ! Σε καμία περίπτωση! Εζησα στην Αθήνα και ξέρω τις δυσκολίες,αλλα αληθεια η επαρχία είναι πλούσια?δε δουλεύουμε?δεν εχουμε εξοδα?δε κόβουμε από αλλου γιατί τα νοίκια τρέχουν?και όμως η θέληση είναι μεγάλη και με μια κορολλα πάμε 4,και είναι τέλεια.Όλοι κρυμμένοι πίσω από μία οθόνη,γράφουν ίσως,δε ξέρω,μπορεί...έλεος! Η αποξένωση στο μεγαλείο της!τι πιο ουσιαστικό απτην ανθρωπινη επαφη?Δε θέλω να κατηγορήσω κάποιον συγκεκριμένα αλλα ξεκουνηθείτε απτο σπίτι. Τα ενδιαφερόντα μας τα στηρίζουμε ενεργα και όχι απτη καρεκλα του δωματίου μας. Ειλικρινά αυτη η κατάντια δεν αξίζει στο κλαμπ!