Mε το καλό να στρωθεί και να στροφάρει ψηλά.
Εκεί είναι η θέση του.
Απορώ και θαυμάζω την υπομονή σου.
Ξέρω πως είναι να έχεις ένα αμάξι που το λατρεύεις και του φέρεσαι σαν σε γυναίκα, αλλά η υπομονή έχει και τα όριά της.
Τελικά η γριά, νέα δεν γίνεται και προκειμένου να πάθω κατάθλιψη, δεν ξανασχολούμαι με τέτοιου είδους αυτοκίνητα, παρά μόνο ΕΤΟΙΜΑ για τον όποιο σκοπό προορίζονται.
Μήπως να έκανες το ίδιο?????
Πολύς χρόνος και χρήμα για να το βλέπουν τα συνεργεία το αυτοκίνητο.
Υ.Γ. Η ασπρούλα μου πλέον κείτεται τσαλακωμένη στα λασπόνερα και την σκουριά ενός νεκροταφείου αυτοκινήτων (πωπω σκηνικό!) ξέροντας πως δεν την αγαπάω πια.
Δεν με νοιάζει καθόλου όμως, καλά να πάθει.
Την θέση της πήρε ένας έφηβος Γάλλος κατακτητής και είναι πολύ καλύτερος από τον πληγωμένο σαμουράι.Μουαχαχαχαχα