[madvinegar]

Ρε μ' εναν που μπλέξαμε, μας τα 'κανε πεπόνια
θαρρεί πως γραφει ποίηση εδώ και τοσα χρόνια.
Αντί να κάτσει ήρεμος στου πάγκου τη γωνία
πήρε μολύβι και χαρτί και γράφει με μανία.

Γιωργάκη μου ηρέμησε, δεν είσαι εσύ για τέτοια
πάρε τσιμέντο στο γιαπί και κάνε μερεμέτια.
Έτσι κι αλλιώς βρε φίλε μου τα σουτ όταν τραβάς
χτίζεις δικιά σου οικοδομή, και δώρο ο σοβάς.
Τι σ' έκανε να θεωρείς πως σε 'χουν ικανό
σε ποίηση να παραβγείς τον last Μοϊκανό?

Οι στοίχοι σου θυμίζουνε τον τρόπο που τριπλάρεις
δεν έχουν τέλος και αρχή, και δεν τους κουμαντάρεις.
Γράφεις δυό μπούρδες στη αρχή και άλλες δυό από κάτω
και πίστεψες πως έπιασες τον Πάπα από τον πάτο.

Δεν είναι έτσι η ποίηση, θέλει μεγάλο κόπο
πρέπει να μοιάζεις σε γιατρό, κι όχι σε ξυλοκόπο.
Γιατρό χειρούργο που μπορεί και κάνει με τη ρίμα
ό,τι με το νυστέρι του που σώνει ένα θύμα.

Εσύ με το τσεκούρι σου σκοτώνεις και το στοίχο
και το κεφάλι του χτυπάς με δύναμη σε τοίχο.
Τι σου 'φταιξε η ποίηση, και έτσι την βιάζεις?
Η μπάλα δεν σου κάθεται και τώρα γούστα αλλάζεις?

Εγώ στο λέω φίλε μου, μη μας κολλάς πολύ
καλή ειν' ή προσπάθεια, αλλά θα φας πουλί.
Στην ποίηση συγκριτικά σε θεωρώ Κοφίδη
που βλέπει μπάλα στην TV ρουφώντας το Λουμίδη.
Ενώ εγώ βρε φίλε μου μπροστά σου είμ' ο Ronaldo
και πίνω σε palmie bistrό έναν εσπρέσσο caldo.


The end
Mad P.K. (Poetry King)