[Alex-poli]

Αρχική Δημοσίευση από ranger

Μια φιλίκή απάντηση, προς το νεο επίδοξο ποιητη...


βλέπω κάποιος σταμάτησε, Corolles να γυαλίζει
και ήρθε εδώ στην ποίηση, με στίχους να μας πρίζει
πάει να κάνει υπερβαση και έβγαλε και γλώσσα
άντι στ' αυγά του φρόνημα, να κάτσει σα την κλώσσα

νομίζει πως προκάλεσε, της ποιησης τους θρύλους
μα οι ρίμες μου λυσάξανε και ορμάνε σαν τους σκύλους
Μιχάλη σε βαφτίσανε, σε λένε και Alex-poli
μπροστά μας είσαι ελάχιστος και ας το μάθουν όλοι

Μια ψύχωση έχεις φοβερή, τρέλα με τα μπαλκόνια
εκεί απλώνεις σώβρακα, κουβέρτες και σεντόνια
ταλέντο έχεις λιγοστο, μα αν το καλλιεργίσεις
μπορεί σε χρόνους είκοσι, λίγο να μ΄ακουμπήσεις

της ποίησης την όρεξη, σαν δέντρο εγώ τη σπέρνω
μα εγώ τους νέους ποιητές, ποτέ δεν αποπαίρνω
τα φτερά δεν θα του κόψω, ούτε θα του βάλω εμπόδια
μα αν ξανά με προκαλέσει, θα του κόψω εγώ τα πόδια...

Πρώτα απ'ολα οφείλω να παραδεκτώ την ποιητική ανωτερότητα. Σαφώς και είμαι αιώνες πίσω και σαφώς και δεν πιάνεσται (ranger και madvinegar).Φίλε Βαγγέλη μίλησες όμως με σκληρή γλώσσα και αυτό δεν θα περάσει έτσι. Δεν μασάω και όσο λίγος και να είμαι θα υπάρχω δεν τα παρατάω εύκολα.

Αρχική Δημοσίευση από madvinegar

Ηρέμησε Βαγγέλη μου και μη σε πιάνει στρες.
Κανείς δεν αντιλέγει σε όλα αυτά που λες.
Απλά ο συνονόματος και φίλτατος Μιχάλης
την πόρτα θέλει να διαβεί, μιας κοινωνίας άλλης.

Μιας κοινωνίας ποιητών, σοφών και ριμαδόρων
που παραδίδεις ευπρεπώς το πνεύμα άνευ όρων.
Μιας κοινωνίας λιγοστών που έχουν μέγα πάθος
που όλα πρέπει να κριθούν σε ύψος και σε βάθος.

Σαν γίγαντες της ποίησης (και όχι σα φασόλια)
πρέπει να είμαστε καλοί, να μην πετάμε βόλια.
Και όταν κάποιος μαθητής προσπάθεια θα κάνει
τον δρόμο να του δείχνουμε όταν τα ψιλοχάνει.

Και εσυ όταν ξεκίνησες ήσουνα αχρηστέας
οπως τα γκολ εξ επαφής που χάνει ο Χαριστέας.
Οι στοίχοι σου κι οι ρίμες σου ήτανε για τα μπάζα
σα μούμια του Τουτανχαμών που ξέμεινε από γάζα.
Σε μέτρο και κατάληξη άφηνες πάντα χρέη.
Μου θύμιζες την Μύκονο όταν δεν πάνε gay…

Εγώ λοιπόν σαν δάσκαλος και πρώτος μεντοράς σου
δεν σ’ άφησα να κυνηγάς την άκρη της ουράς σου.
Με το μεγάλο χέρι μου σε ‘πιασα απ’ τον ώμο
κι απέναντι σε πέρασα στης ποίησης τον δρόμο.
Και από ‘κει σιγά σιγά ξεκίνησες να γράφεις
με στοίχους και κατάληξη που ζήλευε ο Καβάφης.

Έτσι λοιπόν βρε φίλε μου θέλω και από εσένα
να μην το παίζεις δύσκολος σα την μικρή παρθένα.
Και όταν κάποιος νέωπας το ποίημα θα λέει
να σκύβεις από πάνω του ωσάν Ιτιά που κλαίει.
Και να του δίνεις συμβουλές για την βελτίωση του
να γίνεις αντιβίωση για κάθε ίωση του!

Αυτή είναι η γνώμη μου, κι αν θέλεις άκουσε τη
όπως ακούν την Χίλαρι μες τη Μασαχουσέτη.
Αλλιώς μελάνι αγόρασε, εκείνο που δεν σβήνει
και γράψε με στα φρύδια σου χωρίς καμιά ευθύνη…


Mad P.K. (Poetry King)

Μιχάλη άπαιχτος... , και δεύτερον η απάντησή σου είναι πιο soft σε σχέση με του Βαγγέλη. Δεν πειράζει δεν με πέρνει απο κάτω. Μπράβο πάντως είστε και οι 2 όλα τα λεφτά


Τέλος θέλω να ευχαρηστήσω τον endura για την υποστήριξή του