|
Κάποια δικά μου σχόλια σε απόψεις που συζητήθηκαν.
Είναι μύθος ότι όλοι έχουμε τις ίδιες ικανότητες να ελέγχουμε ένα μηχάνημα (αυτοκίνητο στην περίπτωση μας). Όπως δεν έχουμε τις ίδιες ικανότητες στη ζωγραφική, το τραγούδι, το χορό, τα μαθηματικά, ....
Τα όρια ταχύητητας στην Ελλάδα είναι συνήθως για τον χειρότερο οδηγό. Για κάποιους είναι εντελώς αδύνατο, αν όχι επικίνδυνο, να τα τηρούν. Να πούμε ότι στην Αμερική που είναι χαμηλά και αυστηρά τα όρια "κοιμούνται" στο τιμόνι και τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν με σύγκρουση από πίσω !!!
Για κάποιους η οδήγηση είναι ευχαρίστηση και όχι ανάγκη και πρέπει να γίνεται σεβαστό. Δεν εννοείτε να ζηλεύουμε αν δεν το ευχαριστιόμαστε!
Ο κανόνας φυσικά είναι ότι δεν βάζεις σε κίνδυνο τους άλλους. Νομίζω δεν υπάρχει χειρότερο από το να είσαι έστω εξ αμελείας δολοφόνος.
Στην δημοκρατία που ζούμε πρέπει να υπάρχει ένα φρένο σε μέτρα καταναγκασμού συμπεριφορών. Γιατί δηλαδή ο εξαναγκασμός για κράνος μηχανής, όπου δεν βάζεις σε κίνδυνο τρίτους? Τέτοια μέτρα έχουν αξία μόνο για ηλιθίους, αλλά αυτοί δεν περνάνε τις εξετάσεις για δίπλωμα.
Μην θαυμάζετε τα μέτρα καταστολής, όπως στην Αμερική με αλκοόλ. Περισσότερο ζωές καταστρέφουν παρά φτιάχνουν.
Η πιό υπάκουη συμπεριφορά στις διάφορες χώρες οφείλεται σε (1) θέμα παιδείας, δηλ. σέβομαι τον συνάνθρωπό μου και με πειράζει να με θεωρούν κάφρο, (2) λογικούς κανόνες συμπεριφοράς (π.χ αυτοκινητόδρομοι χωρίς όρια στη Γερμανία) και (3) περίπλοκα οικονομικά και κατασταλτικά μέτρα εξαναγκασμένης συμπεριφοράς. Αν δηλ. πολλαπλασίαζαν τις τιμές οι ασφαλιστικές έστω και αν είχες ατυχήματα με ευθύνη τρίτων, ή σε έδιωχναν μετά από 5-6points, τότε τί τι θές την αστυνομία και τα πρόστιμα της!
|