[madvinegar]

Ο εραστής της χαραμάδας

Ο όγκος στ’ αυτοκίνητα είναι μεγάλο θέμα.
Να τονε μάθεις δεν μπορείς σίγουρα μ’ ένα βλέμμα.
Θέλει δουλειά κι εξάσκηση μέχρι να συνηθίσεις
και μόνο τότε θα μπορείς την πείρα ν’ αποκτήσεις.

Άλλοι παρκάρουν εύκολα, άλλοι με δυσκολία
άλλοι περνάν από στενά λες κι οδηγούνε πλοία.
Άλλοι σε δρόμους κι εθνικές κρατάνε μια λωρίδα
κι άλλοι με σφήνες πολλαπλές τρελαίνουν και πυξίδα.

Υπάρχει όμως ένας μας που άλλος δεν τον φτάνει.
Τις διαστάσεις που ‘ναι τρεις, τέσσερις έχει κάνει.
Στον όγκο και στο μέτρημα έχει δικούς του τύπους
κι αυξάνει των συνοδηγών τους καρδιακούς τους χτύπους!

Νίκο τον λένε στ’ όνομα. Κορολλα έχει 11άρα.
Έκδοση είναι ειδική… 1800άρα!
Κανονική σου φαίνεται όταν δεν την κουνάει
μα αν στο δρόμο τηνε δεις, κάτι καλά δεν πάει…

Δεν έχει όγκο σταθερό. Αυξάνει και μειώνει!
Ανάλογα τα κέφια του, μικραίνει-μεγαλώνει!
Εκεί που άλλοι οδηγοί θα είχανε τρακάρει
τηνε περνάει άνετα και με περίσσια χάρη!

Με το παχύμετρο μετρά πόσο κενό θα φτάσει.
Χιλιοστού χιλιοστό, τίποτα να μη χάσει!
Με φίλερ κάνει δοκιμές να δει εάν χωράει
και την περνάει ανάμεσα με κόφτες να βαράει.

Ξύνει καθρέφτες σαν περνά, γλύφει προφυλακτήρες
και αφαιρεί απ’ τους διπλανούς τη σκόνη και τις ψείρες.
Πέντε λωρίδες άνετα τις τέσσερις θα κάνει
κι ο άμοιρος συνοδηγός βλέπει τον Άη-Γιάννη.

Δεν είναι λίγες οι φορές που κόσμο έχει τρελάνει
με αποτέλεσμα αυτοί να πάνε στο λιμάνι.
Να βάψουν τ’ αυτοκίνητο σε χρωματάκι μπλε
κι αφού το ρίξουν στο βυθό, να φύγουν κυριλέ.

Το τελευταίο θύμα του ήτανε ένα Evo
που ο οδηγός του σίγουρα θα λέει: «Δεν το πιστεύω!»
Στην Εθνική προσπάθησε μήπως και τονε φτάσει
μα δυστυχώς το άμοιρο θα είχε λαχανιάσει…
Φούσκωνε και ξεφούσκωνε, στρίγγλιζε η τουρμπίνα
το ΕvΟ όμως έμοιαζε σα κινητή καντίνα.
Ήταν αδιανόητο να τον ακολουθούσε
αφού όπου ο Νίκος έμπαινε, καρφίτσα δεν χωρούσε.

Κάποιοι έχουν τα άλογα και τρέχουν σε ευθείες.
Άλλοι γουστάρουν τις στροφές και τις ασφάλτους λείες
Μα ο Νίκος, όπως εξήγησα, έχει δικιά του στήλη
και το αμάξι του χωρά στην τσάντα του Σπορτ Μπίλι.

Δώσ’ του πυκνή την κίνηση, γεμάτες τις λωρίδες
κι από τις τρύπες θα περνά ωσάν τις κατσαρίδες.
Πάντα στους άλλους οδηγούς θα προκαλεί ζαλάδα
και θα ‘ναι πάντα εραστής σε κάθε χαραμάδα…


(αφιερωμένο στο φιλαράκι μου, το Νίκο, για τα "χέρια" που έχει)