[ranger]

-------------- Καζίνο ----------------


Μικρό σαν ήμουνα παιδί, διάβαζα παραμύθια
για ιππότες, δράκους, ξωτικά, τα πίστευα στ' αλήθεια.
Διάβαζα για το Λάνσελον και άλλα τέτοια αράδα
και πως τα δώρα ο Άγιος Billlll, φέρνει απ΄την καμινάδα.
Μα τώρα που μεγάλωσα και το μυαλό μου κόβει
δε βλέπω τρόπο η τύχη μου, να αρχίζει να προκόβει.
Μονάχα ένα κατάλαβα, πως αν θέλω να ζήσω
την τύχη μου σαν γκόμενα, πρέπει να κυνηγήσω.
Και να που η μοίρα με έφερε στην Πάτρα για να μείνω
και ουϊσκάκια on the rocks, σε κωλομπάρ να πίνω.
Μπλέχτηκα στον υπόκοσμο και με παιδιά αλάνια
που αϋπνίες έχουνε, τα βράδια σαν την Πάνια.
Με πόκερ, ζαρια και χαρτία, σκοτώνουμε την ώρα
και με τα κέρδη παίρνουμε, για τα αμάξια δώρα.
Μα με τα φράγκα που έβγαλα, το αμάξι δεν το στήνω
στου Ρίου αποφάσισα να παίξω το καζίνο.

Σαν πέρασα την είσοδο με τόλμη και με θάρρος
το νού μου δε τον σκότιζε, φίλε κάνενα βάρος.
Στην τσέπη μου τρείς τράπουλες, φτιαγμένες κουβαλούσα
μαγνήτες, κόλπα διάφορα, θα χρησιμοποιούσα.
Το είχα πάρει απόφαση κι ήθελα να πλουτίσω
και την Corolla τούμπανο, εγώ να καταστήσω.
Στον κουλοχέρι έβγαλα, τα φράγκα για τις ζάντες
για να 'ναι το προφίλ μικρό, να μπαίνω με τις πάντες,
μα αμέσως το καταλαβα, πως τα χοντρά λεφτά
δεν τα έχει ο κουλοχέρης, θα τα βρώ στο μπακαρά.

Σαν τον Μάρμελ ο γκρουπιέρης, ήταν λίγο κυριλέ
έμοιαζαν και στο κεφάλι, ήτανε καμπριολέ.
Και σαν κάθησα να παίξω, είδα αμέσως με χαρά
πως καθρέφτιζε η καραφλά και φαινόταν τα χαρτία.
Αν δε το 'χαν καταλάβει, θα την τίναζα την μπάνγκα
όμως κέρδισα μονάχα, τα λεφτά για τα kayaba.
Κι αφού άλλαξε ο γκρουπιέρης, άλλαξα και εγώ παιχνίδι
και παράγγειλα Martini, με ελιά και κουνουπίδι.

Στα ηχεία ακουγόταν, τα τραγούδια του Joe Cokker
και αποφάσισα να πάω στο τραπέζι με το πόκερ.
Και αφού τράβαγα τους άσσους, σαν του Ninja τ' αστεράκι
φράγκα μάζεψα να βάλω, του TS το μοτεράκι.

Τώρα θέλω τα λεφτά, για να βάλω bodykit
και ηχεία να βαράνε, νύχτα μέρα με τα bit.
Μια στιγμή να το σκεφτώ κι έκλεισα τα μάτια φέτα
μα όταν τα ανοιξα και πάλι, βρέθηκα μπρός τη ρουλέτα.
Ότι είχα και δεν είχα, πόνταρα στο δωδεκάρι
γιατί τέτοια εχω Corolla, και το λέω με καμάρι
και όπως γύρναγε η μπίλια, στης ρουλέτας τα αυλάκια
έβγαλα κρυφά απ' την τσέπη, δυο τρία μαγνητάκια.
Και ενώ πήγαινε να κάτσει, ή στο ένα ή στο εφτά
ξάφνου κάνει ενα σάλτο, και κερδίζω τα λεφτά!!!

Έφυγα και απ΄τη ρουλέτα, πρίν με πάρουνε χαμπάρι
και τρυγύρω περπατούσα, όλο ύφος και καμάρι.
Αποφάσισα να πάω, στο τραπέζι του black jack
και όπως έκατσα η καρέκλα, έτρυξε με ήχο τσάκ.
Πήρα τα χαρτία στο χέρι, μα δεν έφταναν για νίκη
δεν με πείραξε καθόλου, είχα άλλα στο μανίκι!!!

Άφησα για τελευταίο, αυτό που παίζαμε μικροί
και που κόκκαλα το λένε τα "παιδιά" στη φυλακή.
Πάνω σε χοντρές κουβέρτες, νύχτες παίζαμε μπαρμπούτι
και όποιος κέρδιζε, γυναίκα πλήρωνε για μπαλαμούτι.
Πριν τα ζάρια να πετάξω, ρίχνω βλέμα δεξίά
και περνούσε μια κοπέλα, που ήταν ίδια με Θεά.
Μηπώς ήταν η Νατάσα, μήπως ήταν η Νεφέλη;
ήταν όμορφη σαν ψέμα, ήτανε γλυκία σαν μέλι.
Σάστισα μόλις την είδα, και μου φύγανε τα ζάρια
και τα χέρια μου να τρέμουν, άρχισαν λες και ήταν ψάρια.
Φύγανε και απ' τα μανίκια, δύο βαλέδες και ένα οχτώ
ενας ρήγας, δύο μαγνήτες και το δέκα το καλό...

Την ασφάλεια καλέσαν, και μ' αρπάξαν με τη μια
και κατάλαβα το τέλος, που θα είχε η ιστορία.
Σαν με πιάσαν με γυρίσανε, ανάποδα οι μπάτσοι
μου 'φυγαν κι απ' τα μανίκια, δύο φύλλα μάλλλον άσσοι.
Πήραν όλα μου τα κέρδη, με το θέλω και το έτσι
και μ' αλοίψανε με πίσσα και φτερά από κοτέτσι...


Τώρα ζάρια πια δεν πιάνω, ούτε τράπουλα αγγίζω
δεν υπάρχει φώς στο τούνελ, ούτε τίποτα να ελπίζω.
Οι γυναίκες τη ζωή μου, συνεχώς θα καταστρέφουν
σα μπαλάκι στην καρδία μου, θα με αφήνουν, θα επιστρέφουν.
Δε λυπάμαι που πληρώνω, τώρα πρόστιμο χαράτσι
μα που εκείνη η κοπέλα, τελικά δεν μου 'χε κάτσει!!!