Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από corollapatra";p="
Φαντάζομαι Μιχάλη ότι ο "ζωντανός κόφτης" (λέγε με Μαρίνα) ήταν απενεργοποιημένος, έτσι;  |
Εννοείται πως ζωντανός κόφτης δεν υπήρχε μέσα γιατί αν υπήρχε .... όπως ήταν θα συνέχιζα με κόφτες για το Τζάνειο. Ή εγώ θα έτρωγα καμιά γερή τσαντιά στο κεφάλι ή η Μαρίνα θα είχε χάσει τις αισθήσεις της ... Πλέον δεν κάνω τετοια με τη Μαρίνα μέσα γιατί την τελευταία φορά έκανα ενα τεταρτο να την συνεφέρω ...
Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από nikos";p="
Μιχαλη ενα θα σου πω.
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Γιατι δεν κολωσες να ανοιξεις με πολυ δυνατοτερα αυτοκινητα |
Νίκο, καταρχήν δεν ήξερα πως το civic ήταν TypeR. Το έμαθα μετά with the hard way ... ακούγοντας τον οδηγό του να τραγουδάει το γνωστό άσμα του Πετρέλη "Κερνάω απόψε εγώ ..."
Όσο για το Audi λογικά ήταν 1.6 που πιστευω ότι μπορούμε να κάνουμε μια αξιοπρεπή εμφάνιση δίπλα του. Απλά μου έκατσε η όλη φάση πολύ ωραία γιατί δεν είχε άλλη κίνηση καθόλου, όλα τα φανάρια τύχανε πράσινα και είχα αρκετό φαρδος δρόμου για να κανω την βρωμοδουλειά μου ...
Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από ranger";p="
Εγώ δεν θα σου πω μπράβω, γιατι θα βγεις και σήμερα στο δρόμο να κάνεις τις ίδιες λαλακίες... Αν σου έφευγε με σπασμένη δευτερα στη στροφή, θα σε τραβάγαμε απο τα τομπλίνια να σε βγάλουμε έξω...
Δεν ξέρω ή εχω αρχίσει να γερνάω ή το αυτοκινητο μου με τις μαμά αναρτήσεις με έχει κάνει να μην μου αρέσουν καθόλου αυτά τα σφηνώματα....
Να προσέχετε παιδια....
|
1ον Φάε τη γλώσσα σου. 2ον Δεν τα κανω κάθε μέρα αυτά και το ξέρεις. Απλά έτυχε το σκηνικό. 3ον Έπαιξε και λίγο ρόλο η μικρή εμπειρία μου στα χειρόφρενα (Νίκο θυμάσαι???) γιατί μόλις ψιλό-πλάγιασε το αμάξι ήξερα πόσο ανάποδο να κάνω για να το επαναφέρω. Είναι και λίγο το στήσιμο του αυτοκινήτου... Το καλό είναι ότι δεν ένιωσα να χάνω τον έλεγχο.
Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από MARMEL";p="
τι γκουχου γκουχου τι μπραβο και ξεμπραβο οι καροτσες ειναι καροτσες χεχε |
Εσύ τί πετάγεσαι? Στην ευθεία καλός είσαι. Ασέ τις στροφές τουλάχιστον για εμάς μη σου φύγει εσένα κανενα PC από το παραθυρο ...
Το συναίσθημα πάντως ήταν φοβερό! Γύρισα σπίτι και έπεσα στην αγκαλιά του Μορφέα με ένα χαμόγελο ως τ'αυτιά !!!